Bu köşe yazısına başlık bulamadım: ‘Gün dönümü’
İki yüz yıl boyunca içimizi karartan haberler, kayıplar, işgaller, açlık, sefalet, yenilmişlik; Batı’nın azgın hegemonyasını yaşamış büyük bir millet olarak bugünlerde olup biteni anlamakta zorlanıyoruz.
Son bir ayda dünyada olup biten her sıkıntının ya merkezinde ya da gündeminde Türkiye vardı. PKK, kendini feshettiğini açıkladı. Bizler, alışkanlık gereği sorunun büyüklüğüne ve Türkiye için ne mana tabir ettiğine değil, bu ülke namına bir cümle hayır düşünmeyen CHP medyasının gönülsüz bir formda desteklediği süreçte olmadık detayları konuştuk. Örgüt, en güçlü olduğu günlerde değil de kendini feshederken mi ülkemizde birtakım temel kıymetleri değiştirecek? Hayır. Bu sorun, Cumhuriyet aydını diye kendisini lanse eden güruhun PKK’nın gücünü kaybetmesini istememesinden öbür bir şey değil.
Pakistan-Hindistan savaşı oldu, kısa müddette bitti. Hindistan, mağlubiyetin sebeplerini sıralarken Türkiye’nin dayanağını baş köşeye koydu. Pakistan’ın yönetici seçkini Babür soyundandır ve Pakistan-Türkiye kardeşliği, dünyanın en esaslı millet dayanışmasıdır. Bu hususta hükümetten bir açıklama gelmedi. Bir güç yükselen bedele dönüştüğünde, kendi gücü kadar efsaneleri de güçlenir.
Netanyahu, ABD ziyaretinde daha evvel ABD’yi İran’a saldırtma planında olduğu üzere apar topar Türkiye’yi şikâyete gitti. Basın toplantısında Trump, Netanyahu’nun gözüne sokar üzere “Erdoğan güçlü bir önder ve benim aram onunla çok iyi” sözünü kullandı. Bu, Türkiye-İsrail çatışması konusunda Netanyahu’nun eli boş döneceği manasına gelecekti.
Bütün bu olup bitenler içerisinde, Suudi Arabistan’da yapılacak toplantı öncesinde Trump’ın Suriye hakkında yapmış olduğu açıklamada, “Suriye’de ambargoyu kaldırabiliriz, bu mevzuyu Erdoğan’la konuşuyoruz” dedi.
Suudi Arabistan’da yapılan dörtlü görüşmede Trump, Muhammed bin Selman, Ahmet el-Şara ve Sayın Cumhurbaşkanımızın online olarak katıldığı toplantı, dünya medyasına mükemmel bir fotoğrafla servis edildi.
Türkiye’nin güvenliğini tehdit etmek için başta İsrail olmak üzere dünyanın bütün aşağılık devletlerinin istihbarat teşkilatları, Suriye’de terör ve kaos çıkararak Suriye’nin birlik ve dirliğini tehdit ediyorlardı. Trump’ın direkt Ahmet el-Şara ile görüşmesi ve Erdoğan’la birlikte karar alıp Suriye’de Sezar Yasası olarak tarihe geçen ambargonun kaldırılması, Suriye’nin bütünlüğünü muhafazası açısından hem ekonomik hem stratejik olarak harika bir adımdı.
Bu gelişme, Suriye’nin bütünlüğü ve Türkiye’nin gücünün tescili açısından çok kıymetliydi. Başta İsrail olmak kaydıyla, ABD’nin gücünü kullanarak Suriye’de kaos çıkarma eforu şimdilik büyük bir yara almış oldu.
Ukrayna-Rusya savaşının birinci aylarında, global diplomaside hiç yaşanmamış bir olay gerçekleşti. Dolmabahçe’de, alanda birbirinin kanına ekmek doğrayan Rus ve Ukraynalı heyetler, Sayın Cumhurbaşkanımızın heyetlere yapmış olduğu konuşmanın akabinde her iki ülke heyeti, Sayın Erdoğan’ı ayakta alkışladılar.
Dolmabahçe konuşmasının halka yansımasından sonra Türkiye’de AK Parti’nin oyları %3 oranında artmıştı.
Bugün, baş döndürücü birçok global gelişmenin ardından Rusya Devlet Başkanı Putin’in önerisi ile heyetler tekrar Dolmabahçe’de bir ortaya geldi. Tepeye Putin gelecek mi? Putin gelirse Trump “Ben de gelirim” dedi. Şimdilik ne Putin geldi ne de Trump; lakin tekrar global diplomasinin kalbi İstanbul’da attı.
Her ne kadar Putin İstanbul’a gelmemiş olsa da Ukrayna Devlet Başkanı, Külliye’ye geldi ve Sayın Erdoğan’la görüşme yaptı. Bu ortada öteki birçok diplomatik ırmak ülkemiz üzerinden akmaya devam ediyordur.
İstanbul’da bunlar olurken, Antalya’da ABD Dışişleri Bakanı, Suriye Dışişleri Bakanı ve Türkiye ismine Hakan Fidan bir tepe gerçekleştirdi. Muhtemelen Suriye’de ambargonun kaldırılması ve Suriye’nin geleceği ele alınmıştır.
Arnavutluk’ta yapılan Avrupa tepesinde Türkiye ismine gurur verici bir tablo vardı. Dünya barışı ismine inanç veren bir başkan vardı ve Avrupa güvenlik krizi ve dünya barışı için Avrupa’nın en güçlü önderiydi.
Bütün bu baş döndürücü ve Türkiye’yi global diplomasinin merkezi yapan gelişmeler elbette ki bir günde ortaya çıkmadı. Çeyrek asırlık yatırımlar ve büyük Türkiye tahayyülü, ülkemizi bugünlere getirdi.
Bütün bu gelişmelerin iki muarızı var: Birincisi, kendisi iktidarda olmadığı için ülkemizdeki her büyük gelişmeyi telaffuz, reklamla ve makûs niyetle sönümlendirmeyi başaran bir Cumhuriyet Halk Partisi ve onun kalemşorlarının varlığı. Bu beşerler muhalefet yapmıyorlar; direkt, Erdoğan’a yarayacak diye ülkenin kötülüğünü istiyorlar.
İkincisi, bir ulus devletin büyük bir imparatorluğa dönüşmesi için Erdoğan’ın eforlarının topyekûn bir ülke seferberliğine dönmesi lazım. Bürokraside atalet, akademide masonlara ve Kemalistlere teslim olmayı seven bir yönetici sınıf. Ferdî meslek emellerinin ülke menfaati için çalışma motivasyonunun önüne geçmesi, insanlığın hastalığıdır.
Gündönümü yaşanıyor. Erdoğan ihtilallerinin topyekûn bir seferberlik ruhuna muhtaçlığı var. Gelin, Sayın Erdoğan’ı ve ülkenizi hudutlarımızın dışındakiler üzere görüp ona nazaran sahiplenelim.
