Gördünüz değil mi? Yöntemsiz yollarla elde ettiği diplomayla cumhurbaşkanı olmak isteyen, paranın her kapıyı açacağı vehmine kapılan, hırsıyla gözü dönüp ülkenin milyarlarca lirasını şahsi ikbali için çarçur eden bir hırsıza takviye için sokaklara dökülenler, sıkıntıyı hukuksal, hatta siyasi tabandan çıkarıp tekrar “siz-biz” noktasına taşıdılar. Cami duvarına pislediler, bu topraklardaki tapu kayıtlarımız olan mezar taşlarımızı tahrip ettiler, alkol şişelerini cami bahçesine fırlattılar, metroda, sokaklarda başörtülü, çarşaflı bayanlara sataştılar, toplumsal medyada kutsallarımıza sövüp “bizi” yok edeceklerini söylediler, seçtiğimiz Cumhurbaşkanı’nın merhume annesine sövdüler.

Hiç istemezdik bir “siz-biz” ayırımı yapmayı lakin bize tekrar bizi hatırlattılar.

Öyleyse bir defa daha “biz” kimiz kayıt düşelim buraya; ola ki tanırlar bizi…

Biz bu ülkenin, bu milletin ta kendisiyiz. Biz bu toprakları istiklal uğruna kanlarıyla sulayanlarız. Biz şehitlerin evlatlarıyız. Biz Malazgirt Ovası’ndaki askeriz, İstanbul surları önündeki yeniçeriyiz, Mohaç’taki serdengeçtiyiz, Çanakkale siperlerinde, Sarıkamış’ta, Yemen’de, Irak’ta, Bosna’da, Filistin siperlerinde can verenleriz. Sakarya Cephesi’nde direnen Mehmet de biziz, Büyük Taarruz’da en önde koşan kahraman da biziz. Terörle gayrette gözünü kırpmayan, nöbetlerde, pusularda eşkıya kurşunu yiyen biziz. Vergi istenince de asker istenince de aranan, fakat saklanmayıp vatan için en öne çıkan biziz; biricik evladımız ay yıldızlı tabutla meskenine döndüğünde boynunu büküp “Vatan sağ olsun” diyenleriz biz.

Savaş vakti hatırlanıp fedakârlık istenen, refah vaktinde unutulanlarız biz. Kanlarımızla kurtardığımız toprakların siz kaymağını yerken, ötelenen, horlanan, aşağılan, itilenleriz biz. Biz Kur’an’la hayat bulmuş, Nebiler Nebisi’nin ışığıyla aydınlanmış, kimliğimizi İslam ile inşa etmiş, vatan ile imanı bükülmez çelik misali ayrılmaz-ayrıştırılmaz bir ve bütün etmişleriz. Biz Türk’üz, Kürt’üz, Arap’ız, biz Müslümanız. Ezanımızı susturarak, mescitlerimizi kapatarak, Kur’an’ı yasaklayarak yok edemediğiniz, gözyaşıyla seccadesine sığınan, tespihiyle “Yâ sabır!” çekenleriz. Biz edebinden taviz vermeyen, edebi boyun eğmek zannedilen, fakat içten içe hesap günü için bekleyenleriz. Biz sokağa çıkmayız, biz yeraltına inmeyiz, biz gerekmedikçe elimize silah almayız, biz süslü sloganlar atmaz, poz vermek için meydanlara çıkmayız. Silah gücünü kullanıp irademizi kırmak istersiniz, seçtiğimiz Başbakan’ı asarsınız, susarız, bekleriz, gereğini yaparız. Gün gelir sandıkta görürüz hesabımızı, gün gelir, meydana iner jetlere, tanklara, füzelere baş tutarız. Gün gelir üniversite kapılarından kovulur, gün gelir, aldığınız geçersiz diplomanızla üniversite kapısına koyarız sizi.

Ağırbaşlıyız biz fakat kutsalımıza dokunduğunuzda, lisan uzattığınızda kükremiş sel olur bendimizi çiğner aşarız. Öfkemizden korkulur bizim zira biz halkız. Biz emeğiyle geçinenleriz. Biz helal rızık peşinde koşanlarız. Biz hakkın, adaletin, merhametin safında olanlarız. Güç elimize geçince şımarmayız biz. Kimsenin inancına, ömür şekline, kılık kıyafetine, yiyip içtiğine karışmayız. Biz özgürlükten yanayız. Biz imar etmekten, inşa etmekten, gönüllere girmekten tarafız. Biz sorarız, sorgularız. Hikmetin, basiretin, ferasetin peşinde olanlarız biz. Biz öğrendikçe kibirlenen değil, öğrendikçe mütevazı olanlarız. Sesimiz az çıkıyor diye bizi az bellemeyin, biz çoğuz. Bizi bir siyasi partinin, başına “siyasal”, sonuna “-cı” eklediğiniz akımların, bir cemaatin mensupları sanmayın, biz bu ülkeyiz, bu ülkenin her yerindeyiz, bu ülkenin tamamıyız. Biz bu ülkeyi dualarıyla, irfanıyla, faziletiyle, emeğiyle ayakta tutanlarız. Biz mağlubiyet yenilgi büyüyenleriz.

Biz bu ülkenin geçmişiyiz, hem de geleceğiyiz. Biz gerisine devlet gücünü, silah gücünü, öteki ülkelerin fonlarını alıp yürüyenlerden değil, memleket kaynaklarını kuşaklar boyunca hortumlayanlardan değil, kendini seçkin, mümtaz, ayrıcalıklı görüp ötekini horlayanlardan değil, vatan ve millet şuuruyla, tek başına görünüp milyonlar birlikte yürüyenleriz. Anlayın ve idrak edin artık: Sizin bölümünüz geçti. Memnun ve seçkin azınlığınızla ülkenin ve milletin üzerine karabasan üzere çöktüğünüz günler geride kaldı, geri gelmeyecek. Şımarıklığınızı, azgınlığınızı, edepsizliğinizi, kanun-kural tanımazlığınızı, kibrinizle daha da kararmış cehaletinizi, üstenciliğinizi, tahammülsüzlüğünüzü, faşizminizi, karanlığınızı, taassubunuzu, millete ve milletin kıymetlerine olan kininizi yanınıza alın ve sokaklardan, bilhassa de “Değmesin göğsüne nâmahrem eli” aşkıyla savunacağımız mabetlerimizin yakınından çekilin.

Biz buradaydık, buradayız ve daima burada olacağız. Bunu anlayın ve kabullenin!