Birinci yılın sonunda NESİL

Birinci yılı bitirince, elde edilen sonuç ve deneyimin verdiği birikimle “Nesil Bir Yaşında” başlıklı bir yazı yazmış, reaksiyonlar ile bunlara karşı halimizi şöyle tabir etmiştik:

Dergimiz bir kuşağın hem mektebi hem de bildiri vasıtası olmak niyetiyle, bir yıl evvel neşir hayatına girmiştir. Mecmuanın kurucuları, bu Kuşak deryasından bir avuç idi; niyetleri dağılan, birbirinden habersiz kalan kolları mecmua vasıtasıyla bağlamak, bir kalbe bağlı damarlar haline getirmekti. Kalp İslâm idi, mutlak mânâda İslâm’a hizmet idi. Jenerasyon de bugün ismine “İmam-Hatip’liler” dediğimiz, Ashab-ı Suffeden, (tarihteki) Akıncılardan bugüne kesintisiz devam eden, kendini İslâm’a hizmete adamış, varlığını Allah’a teslim etmiş bir manevî ordunun son halkası idi.

Ekonomik, kültürel, siyasî… savaşı yürüten ordunun çeşitli kolları ve amaca uygun bir bütün teşkil eden metodları vardır. Bu kollar gövde ve beyinle ilgisini kestiği, metod ve vasıtalar gayeleştiği gün esasen muvaffakiyet ümidi söner, nizam karışıklığa döner. Mecmua, Hudâ’ları ve gayeleri bir olan bu kollarda el ve gönül birliğini de temin etmek istiyordu. (İstiyor ve isteyecek…) Geride bıraktığımız bir yıl içinde alınan sonuç ve kaydedilen intibalar ne oldu?

Kalbi İslâm ile çarpan, peşin kararları kemikleşmemiş, aklını hissine kurban etmemiş jenerasyon mensuplarımız mezkûr gayelerle çıkan NESİL’i heyecanla karşıladılar, maddî-manevî takviyelerini esirgemediler, takdirleri ve yapan tenkitleri ile yolumuza ışık tuttular. Önce Allah onlardan aldığımız güçle yolumuza devam edeceğiz. Yolumuz, İslâmî kümeleri İslâm’ın ve ilmin rehberliğinde birleştirmek, vasıta ve metod ayrılıklarının rahmet olduğunu hissettirmek, bu birlik ve his içinde İslâm’a hizmete yönelmektir.

Bu ortada natürel olmayan muhalefetlere, yıkıcı propagandalara da maruz kaldık. Bu halin sahipleri, daha çıkış mektubumuzdan başlayarak “öküzün altında buzağı aradılar.” Kelamı en negatif mânâya zorladılar. Mecmuada tez ve ithamlarına kanıt bulamayınca kehânete başvurdular ve “Bunlar mezhepsizliği, vehhabiliği yaymak, ıslahat yapmak… için ortaya çıkmışlardır. Filân kümesi fiyat, filân kümeye cephe alırlar. Şimdilik bu niyetlerini gizliyorlar (Dergide bunları gösteren bir şey yok) lakin bu böyledir, ileride göreceksiniz…” dediler. Bu türlü deyip gezdiler, o denli deyip yazdılar.

Biz bunların kaynaklarını ve gerçek sebeplerini bildiğimiz için, kendimizden asla kuşku etmedik, “Acaba?” demedik, sadece üzüldük ve vakit zaman genel efkârı aydınlatacak kısa yanıtlar neşrettik. Bu aksi propaganda ve temelsiz ithamların etkisinde kalan birtakım meslektaşlarımız mekteplerinde Mecmuanın dağıtılması ve okunmasını önlemeye kalkıştılar. Bunları da hüzün ve sabırla karşıladık; vaktin, buzları eriteceğine inandık ve inanıyoruz. Esasen bizim metodumuz birliğe ve birlikte hizmete dâvet olduğu için diğer bir yol takip etmemiz ve ezcümle Mecmuayı bir arbede organı haline getirmemiz düşünülemezdi.

Bu münasebetle şu prensipleri bir daha tekrarda yarar görüyoruz:

1. Mecmuamız “İmam-Hatip Nesli” ismi altında bütün hizmet kümelerine hitap etmekte, onları birliğe, beraberliğe ve böylelikle İslâm’a ve insanlığa hizmete çağırmaktadır.

2. Rehberimiz küme talimatı, donmuş sloganlar ve coşturulmuş hisler değil, İslâm’dır. İslâm’ın teşvîk edip geliştirdiği ilimdir. Hareket ve kararımızın temeli, kaynağı bunlardır.

3. İslâm deyince, herkesin başında dilediğince şekillendirdiği bir mum kütlesi düşünülemez. İslâm mücerret değil, müşahhastır. Onun asıllarını Allah ve Rasulü koymuştur: Çerçevesini, hal ve şemailini büyük müctehidlerimiz, alimlerimiz (mezhep imamlarımız) çizmiş asırların muhtaçlığına nazaran uygulanmasını, ehliyet sahibi Ulema ve Ülü’l-Emr’e bırakmışlardır. İşte Nesil’in İslâm anlayışında rehberi Allah, Rasulullah, müctehid imamlar, âlimler ve ilimdir. Nesil’e nazaran bu çerçevenin dahili legal, harici memnudur.

4. Nesil’in mezhepsizlik, reformculuk, vehhâbilik ve gibisi cereyanlarla asla alâkası yoktur. Muhtevasını İslâmî asıllar dairesinde her vakit tartışmaya açık ve müdafaaya hazırdır. (Soru-Cevap-Tartışma) köşesi, bu nevi münakaşalar için ihdas edilmiş, âlâ niyetli tenkitlere açık tutulmuştur.

5. Metodu birlik ve beraberlik içinde, İslâm’a hizmet olan bir mecmuanın siyâsî ve gayr-ı siyâsî bir kümenin içinde (yalnız birisi içinde) yer alması düşünülemezdi. Bu sebeple Jenerasyon birebir gayeye yönelmiş bütün küme ve kuruluşlara hitap etmek, onları hizmette birleştiren el olmak istedi; bu çetin, dikenli, çileli yolu tercih etti. Kur’ân-ı Kerîm “Mü’minler lakin kardeştir” buyuruyordu; Jenerasyon de “Mü’minim, İslâm’a hizmet etmek istiyorum” diyenleri kardeş bilmeyi, bağrına basmayı prensip edindi.

Rasul-i Mücteba (s.a.) Efendimiz, “Cennetin yolunda birtakım zahmetler ve pürüzler vardır” buyuruyor. Cennet rıdvan içindir; Allah’ın isteğine muhatap olmak içindir. Bu yolda çekilecek düşünceler da zevk bilinmelidir: “Zayi olmaz gül temennâsıyla vermek hâre sû” denilmelidir.

Bu niyet ve hisler içinde ikinci yılını idrak eden KUŞAK okuyucularını ve mensuplarını muhabbetle selâmlar ilgilerini esirgememelerini diler. (Nesil/ Cilt:2/ Sayı:1/ Ekim 1977/ s.:3-4)

Derginin yayın kurulu yakın arkadaşlarımızdan oluşmuştu, bütün yazıları evvel ilgilisine okutuyor, sonra onun raporunu da kıymetlendirerek şurada okuyor, “red, kabul, düzeltme, erteleme gibi” kararlar alıyorduk. Müellif takımımız hizmet kuşağı mensupları ile sempatizanları ortasından seçilmiş oluyordu. Üstteki yazıda zikredilen “Soru-Cevap Tartışma” köşesini ben yönetiyor ve yanıtları da birçok kere ben yazıyordum.

Not:

NESİL’in müellifleri:

Hayreddin Karaman, Bekir Topaloğlu, Yaşar Fersahoğlu, Ali Osman Koçkuzu, Süleyman Uludağ, Mustafa Kara, İsmail Lütfi Çakan, İsmail Karaçam, Saim Yeprem, Ahmet Kahraman, Muhammed Eroğlu, Yaşar Kandemir, Ahmet Gürtaş, Mehmet Erkal, Hayati Hökelekli, Tahir Köseoğlu…

1977’de olup bitenden kelam ediyoruz da güya bugünkü üzere geliyor beşere.

Sonra ne mi oldu?

Bir yazıda da onu anlatayım, inşaallah.