İsrail’le ilgili en kıymetli hadiseleri doğruya yakın bir formda tahlil için evvel ABD ve İngiltere’ye bakmak gerekir. Birçok vakit İsrail’e ve Musevilerin global sermaye gücüne haddinden fazla ehemmiyet verilir ancak 7 Ekim’den sonra ABD ve İngiltere olmadan İsrail’in savaşmayı dahi bilmediği ortaya çıktı. Hamas’ın uzun süren direnişi karşısında İsrail Gazze’ye yalnızca havadan bomba yağdırabildi. Aslında soykırımın dehşeti de bu hava ataklarıyla arttı. Siyonist İsrail, binlerce insanı katletmekten öteki bir şey yapamadı. Hamas, hem Gazze’de mağlup olmadı hem de İsrail’in ve Siyonistlerin global prestijini yerle bir etti. Lakin bundan daha mühimi ise ABD ve İngiltere’ye yönelik nefretin giderek artıyor olmasıdır. Bu iki ülke İsrail’den daha fazla kaybetmektedir. Bu durum ABD ve İngiltere için sürdürülebilir olmaktan çıkmıştır.

İsrail şimdiye kadar Filistinlilerle ilgili kararlarını Anglosaksonlardan gelen takviyeye uygun olarak almıştı. Elbette Almanya ve Fransa’nın dayanağını de zikretmeliyiz. İsrail’in kolonyal varlığı için büyük bir koalisyon vardı. Siyonistler yüz yıl kendilerine açılan alanda istedikleri üzere hareket ettiler. Bu sebeple bütün barış görüşmelerini şuurlu bir halde oyalama taktiğinin aracına dönüştürdüler. Görüşmeler bir sonuca bağlandıktan çabucak sonra İsrail yayılmacı kolonyal hücumlara yine başladı. Ne yazık ki Filistinliler memleketler arası takviyeden yoksun oldukları için bilhassa ABD’nin baskılarına boyun eğmek zorunda kaldı. Hamas bu fasit daireyi birinci kere 7 Ekim’den sonra kırdı. ABD liderleri İsrail’e yol vermenin sonlarını birinci kez gördüler. Bunun kalıcı bir değişime sebep olup olmayacağı kısa vakitte anlaşılacaktır. Ama bilhassa İsrail’e şartsız dayanak veren ülkelerin kendi ortalarındaki meseleler artık saklanamayacak seviyededir. İsrail’in blok hâlinde desteklendiği günler geride kalmışa benziyor.

ABD ve İngiltere ortasında İsrail’e şartsız takviyeyle ilgili örtülü bir mutabakat vardı. İngiltere Filistin’de manda idaresini kurduğunda yerleşimci Siyonistlere geniş bir alan açılmıştı. Herbert Samuel, İngiltere’nin atadığı birinci yüksek komiserdi ve Siyonist’ti. ABD ise İsrail’e şartsız takviye bakımından İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra çok daha görünür hâle geldi. Her iki devlet Suveyş Kanalı’nın ağzında yeni bir koloni yapının jeopolitik kıymetini biliyordu. Siyonistler ortaya çıkan fırsattan faydalanmıştı. Bilhassa İngilizler Filistinlilerin direnişini çok düşük bir ihtimal olarak kıymetlendirdi. Bu, oryantalist bir bakıştı. Buna karşın her iki ülkede Ilan Pappe’nin Arabistler dediği bir kanat vardı. Ancak bunlar İsrail’in daima kazandığı devirlerde zati sonlu olan güçlerini büsbütün kaybettiler. Siyonistler kazandıkça ABD ve İngiltere’de İsrail’e takviye arttı. ABD liderlerinin İsrail’e şartsız dayanağı İsrail’in daima kazanma koşuluna bağlıydı.

İspanya üzere ülkelerin Filistin’e açık dayanağı tam olarak analiz edilmedi. Avrupa ülkelerinin Filistin’e ürkek dayanağı ile Anglosakson gücünün kırılması ortasındaki paralelliğin sorgulanması gerekir. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki devirde Holokost anlatısı İsrail’e takviye bakımından Avrupa ülkelerinin birbirlerine nazaran farkını muğlaklaştırdı. Avrupa’nın 20. yüzyıl tarihini Siyonist anlatı ve oryantalist külliyat belirlemiştir. Bu, hem Avrupalıları hem de ötekileri derinden etkiledi. Almanya üzere ülkeler Musevilere borçlu oldukları için boğun eğmiş değildi. Kıta Avrupa’sı üzerindeki Anglosakson hâkimiyeti bugün çok daha görünür oldu. Trump, ABD’nin gücünü evvel Kanada’ya ve Danimarka’ya gösterdi. Ne Batı kaldı ortada ne Avrupa. ABD ve İngiltere ortasındaki birlik de sarsıldı.

Araya birkaç cümle sıkıştırmak istiyorum. Batı müktesebatına nazaran kimlik kazanmış aydınların bu büyük sarsıntı karşısında rastgele bir şey söyleyememesi epeyce manalıdır. Sırtını Batı’ya dayamışlardı ve bunun rahatlığıyla sağa sola öfkeli bakışlarla nizam veriyorlardı. Otoriteleri de Batı kaynaklıydı. Bu sebeple birinci kaybedenler, sırtını Batı’ya dayayarak konuşanlardır. Fransa üzere Anglosaksonlara teslim olan ülkeler de birinci kaybedenler ortasındadır. Almanya’nın kayıplarını ise bütün dünya lisanına dolamış durumda.

Trump’ın İsrail’le bağı elbette çok değerli ancak bundan sonraki süreci iddia edebilmek için dünyanın değişimine daha fazla baş yormak gerekiyor. ABD, İngiltere, Almanya, Fransa, Hollanda ve onların peşine takılan Hindistan dünyanın en güçlü devletleriydi. Filistinlileri mağlup edemediler. Küçücük Gazze hiçbirine boyun eğmedi. Filistinliler dünyaya beş yüz yıllık Batı sisteminin sonunu gösterdi.