Ne kadar farkındayız bilmiyorum fakat coğrafyamızın tarihinde çok büyük gelişmelere, tarihi olaylara şahit oluyoruz.

Birinci Dünya Savaşı ve Osmanlı’nın tasfiyesiyle imha edilen bölgemiz, Soğuk Savaş’ın bitmesiyle yeni bir paylaşımla, parçalanmayla, imha denemesiyle yüz yüze bırakıldı. Kuzey Afrika’dan Anadolu’ya kadar bütün ülkeler parçalanıp küçültülecekti.

Bu maksatla büyük istilalar, etnik ve mezhep savaşları başlatıldı. Var olan rejimler Batı’nın istilası için ortam oluşturuyor, rejimlerin rol üslenemediği yerlerde yeniden bu istilanın önünü açmak için terör örgütleri kuruluyor, alana sürülüyor, Batı ordularının dalga dalga ülkelerimize, kentlerimize akması için kale kapıları içeriden açılıyordu.

İşte şu an olan gelişmeler, hem Birinci Dünya Savaşı’nın hem de 1990’lardan sonra başlatılan yeni istila dalgasının yıkıcı tesirlerini yok ediyor.

Tam yüz yıl sonra birinci defa, “iç cepheler”in kapatıldığı, “dışarıdan işgallerin” önlendiği bir iklim oluştu. Batılı haritaların bir tesiri kalmadı. Parçalanma yerine bütünleşmenin kapıları açıldı.

“İç cepheler” yerine ortak iç güvenlik inşası başlatıldı. Kaynakların talan edilmesi yerine geniş bir coğrafyada “refah havzası” kurulması için dev adımlar atıldı.

Avrupa’nın kendi iç sıkıntılarına, ABD’nin kendi iç hesaplaşmasına, Batı ile Doğu’nun büyük global güç kapışmasına ağırlaşmasıyla bölgemizin dinamik güçleri harekete geçme fırsatı buldu.

ABD’nin globalleşmeyi kaybedip Trump’la birlikte “bölgeselleme”ye dönüşü, Avrupa’nın ekonomik çöküşü ve siyasi olarak tarihin sonuna gelmesi bizim coğrafyada büyük güç sıçraması için inanılmaz bir ortam oluşturdu.

İşte tam bu sırada, “Türkiye Barışı” rüzgârı, ülkeleri ve denizleri aşan büyük dalgaya dönüştü. Bir “Coğrafya küreselleşmesi” 21. yüzyılın en güçlü kimliği olarak öne çıktı. Şu an Endonezya’dan Cezayir’e, Doğu Afrika’dan Karadeniz’e kadar, yeryüzünün ana eksenini kaplayan bir fırtına büyüyor ve bu fırtına hem bölgenin hem dünyanın güç haritasını sarsıyor.

Bunu, Arap Baharı üzere, muhakkak periyot bölgemizde tesirli olan, Batı tarafından istismar edilen siyasi dalgalarla karıştırmayın.

“Devlet” ve “güç” eksenli, global hesaplaşmalara ayarlı, imparatorluklar aklını bugüne çağıran, askeri olarak harikulâde güce erişen, ülke ve coğrafya kimliği olan, kaynaklar ve ticaret koridorları haritaları ile çalışan, 21. yüzyılı şekillendirecek büyük güçlerden biri olmaya ayarlı bir akıl ve bu aklın kitleselleşmesi olarak algılayın.

1990’lardan sonra coğrafyamızı parçalayan iki ana öge oldu, İsrail ve İran. Batılı istilanın önünü açan bu çatışmaya ayarlı illüzyon, bölge içindeki bütün krizlerin sebebiydi.

İran’ın elinin dokunduğu her yer savaş alanı oldu. İsrail’in dokunduğu her yer savaş alanı oldu. ABD’nin Irak’ı, Afganistan’ı işgali bir İsrail provokasyonuydu. Ancak İran yayılmasının da önünü açıyordu. Bölgedeki bütün terör örgütleri bu denklemin eseriydi.

İki “görüntüde düşman”ın ihtirasları yüzünden coğrafyamız otuz yıl boyunca felaketten felakete sürüklendi. ABD ve Avrupa’nın bütün saldırganlıkları bu denklem üzerinden formatlandı ve uygulandı.

Şimdi bu denklemin çöktüğünü açıkça söyleyebiliriz. İran bütün bölgeyi kaybetti. Suriye’yi, Lübnan’ı, Irak’ı hatta Yemen’i.

Artık bunları vekâlet savaşlarında bir silah olarak kullanamayacak. İran, 1979 ihtilalinden sonra birinci defa kendi sonlarına çekildi. Bu da “kendi içinde çökme” ihtimalini açık etti.

İsrail de bütün bölgeyi kaybetti. İsrail’in kaybının dramatik sonuçlarını çok çarpıcı biçimde göreceğiz. Onun da “kendi içinde çökme” devrinin başladığını göreceğiz. Gazze’deki ateşkes bunun birinci örneğidir. Lübnan’dan da çekilecek. Suriye topraklarından da çekilecek.

Şu an birinci sefer sevindirici haberleri yaşıyoruz. İşte bu sevinç, “eski denklem”in ortadan kaldırılmasının birinci sonuçlarıdır. Devamı da gelecektir.

Suriye’de Baas rejimi devrildi. Birinci Dünya Savaşı sonrası “denklem”in bir ayağı daha çöktü. Suriye’nin gerçek evlatları iktidarı devraldı. Ulusal, yerli iktidar, kirli rejimi silip attı. Bu değişimin Suriye ve etrafına tesirleri harika olacaktır.

Gazze’de ateşkes sağlandı. İsrail barbarca bir soykırım yaptı ancak Gazze halkını dize getiremedi. ABD’nin, Avrupa ülkelerinin askeri dayanağına karşın, küçücük bir toplumun iradesini kıramadı, onlara boyun eğdiremedi.

471 gün boyunca dehşetli mevt ve yıkımlara karşın İzzettin el-Kassam dimdik ayakta. Hamas dimdik ayakta. Ve tarihte görülmemiş sabır ve dayanıklılık gösteren Gazze halkı ayakta.

Soykırımcılar barbarlıkları ile insanlık vicdanında mahkûm oldu. Bunun yalnızca vicdani bir sıkıntı olarak kalacağını mı sanıyorsunuz? Bu olayın jeopolitik sonuçları çok büyük olacak. İsrail için yayılma haritası bitmiştir. Gazze’deki direnç bunun en çarpıcı örneğidir.

Arz-ı Mevud Gazze’de noktalanmıştır. Türkiye hududunun sıfır noktasına gelip tehdit edenler, Yahudi Devleti haritaları yayınlayanlar, birçok ülkeyi parçalayacaklarını ilan edenler, Gazze’de İzzettin el-Kassam’ı bile aşamadılar.

Bunların bir de Türkiye ile karşı karşıya geldiğini düşünün. Bugüne kadar 28 Şubat, 15 Temmuz darbe teşebbüslerini yönlendiriyorlardı. PKK’yı silahlandırıp besliyorlardı. Türkiye içinde operasyonlar yapıyorlardı.

Ama her şey, Türkiye’deki büyük, tarihi değişimle sıfırlandı. İmparatorluklar aklı geldi, onlar geri çekilmeye başladı. Bırakın içeriden müdahaleyi artık Türkiye ile karşı karşıya gelmemek için kendi içlerine çekiliyorlar.

Çok yakında Tartus’ta, Güney Lübnan’da, Golan’da, İsrail’in bütün etrafında askeri üsler inşa edildiğinde, Gazze’ye hücuma yürek bile edemeyecekler.

1948’den beri saldıranlar, savunmaya geçmek zorunda kaldı. Sen Türkiye hududuna gelirsen seni kendi hududunda kuşatırlar! Akdeniz’e gömerler. Artık oyun bu türlü kurulacak!

Fırat’ın doğusu da temizlenecek. Suriye’nin bütünlüğünü, Türkiye’nin güvenliğini tehdit eden hiçbir terör örgütüne, hiçbir “yabancı unsur”a yaşama hakkı verilmeyecek. Artık bölgenin yeni güç haritasında sıra PKK/YPG’ye gelmiştir.

Çünkü onlar “eski denklem”den geriye kalan tek ögedir. Onlar, İsrail’in, Batılı istilanın silahlı uzantıları, taşıyıcılarıdır. Elli yıl sonra, o denklemin çökmesiyle onlar da tarihe karışacaktır. Suriye Baasçılığından sonra “Kürt Baasçılığı” da, yeni coğrafya haritasında olmayacaktır.

Türkiye bütün coğrafyada, her noktada fevkalâde askeri hareketlilik içinde. Suriye’den Libya’ya, Lübnan’dan Kosova’ya, Bosna’dan Katar’a, Somali’den okyanuslara uzanan bir fırtınanın büyümesini izliyoruz.

Birinci Dünya Savaşı’ndan bu yana birinci defa bu türlü çok geniş bir coğrafyada, barış için, refah için paydaşlıklar kuruyor, bir coğrafya yükselişinin temellerini atıyoruz. Gün gelecek Gazze’de de Türkiye’nin müdafaa gücü bir formda devreye girecek. Zira biz daha 1917’de oralardaydık, Gazze’yi savunuyorduk. Tekrar savunacağız.

Fırat’ın doğusundaki PKK/terör varlığı, 21. yüzyıla dönük bu büyük güç sıçramasının önünde bir pürüz olma gücüne sahip olamayacak.

Arkasındaki ülkelerin tamamı bir biçimde Türkiye ile uzlaşacak, bu gücü karşısına almak istemeyecektir.

Türkiye’nin yalnızca askeri hareketliliğine bakmayın. Dostluk haritasına bakın. Latin Amerika’dan Güney Asya’ya, Endonezya’dan Derin Afrika’ya, Orta Asya’dan Karadeniz’e, Ortadoğu coğrafyasının her karış toprağına uzanıyor.

Artık İran-İsrail çatışma senaryoları değil, Türkiye Barışı coğrafyayı şekillendirecektir. Bu türlü bir tesir gücü, yüz yıl sonra birinci defa oluyor. Ve o tarih başlamıştır!