Türkiye Siyaseti inanılmaz dinamik, gündemi sıkça değişen her gün yeni gündemlere tanıklık ettiğimiz bir süreçten geçiyor. Bu gündem yoğunluğunun elbet yaşadığımız yakın tarihle direkt irtibatı var. Türkiye’de entelektüellerin, siyaset bilimcilerin kısaca toplumun sıkıntısıyla dertlenen herkesin son 200 yıllık birikmiş haklı gündem ve mevzuları var. Bu açığı kapatma muhtaçlığı doğal olarak gündemin ağırlaşmasında en kıymetli role sahip.

AK Parti iktidara gelene kadar Türkiye’nin problemleri genelde berbat baht, yenilmişlik azgelişmişlik ya da geri kalmışlık üzere kavramlarla kendi toplumunu töhmet altında bırakan açıklamalar ve ön yargılar ile izah edilirdi. O denli ki özgüvenini kaybeden bir jenerasyon ortaya çıkmıştı. Recep Tayyip Erdoğan bu indirgemeci, alçaltıcı ve ümitsizliği pekiştiren izahlara prim vermedi. Türkiye’nin mukadderatını değiştirmek için inanılmaz bir siyasal vizyon ortaya koydu ve bu vizyonu da 23 yıllık iktidar süreci içerisinde muvaffakiyetle yönetti. Türkiye siyasetinde aktif olmanın dışında uzak doğudan batıya kadar siyasal alanda varlık gösteren bir önder pozisyonuna geldi.

Türkiye Cumhuriyeti’nin çok partili siyasal hayata geçişinden sonra uzun yıllar iktidarı devam ettirebilmek çok alışılageldik bir durum değil. İktidara gelmek kolay bir hadise değildir fakat siyasi motivasyonu kaybetmeden iktidarı devam ettirebilmek ise daha zordur.

AK Parti bilhassa Recep Tayyip Erdoğan’ın dinamik yenileyici yenilik arayan tavrıyla 25. yılında da kendisine hâlâ canlı ve canlı tutmayı başardı. Pazar günkü kongreye soğuk algınlığı rahatsızlığımdan ötürü gidip gitmeme noktasında çok tereddüt ettim. Ancak AK Parti kongresindeki atmosferi şahsen hissedebilmek için olumsuz sıhhat durumuma karşın katıldım.

Daha kongre başlamadan akademisyen ve gazeteci arkadaşlarla gözlemlediğimiz ortak şey kongre salonundaki heyecandı. Kesinlikle bir partinin kongresinde heyecan olur. Lakin 25 yıla yakın bir siyasi serüvende bu heyecanın hala canlı olması kolay bir hadise değil. Kanaatimce Anadolu’nun en ücra köşelerinden başlayıp kademe kademe Ankara ve İstanbul kongrelerine devam eden süreçte partililer değişimden şad olmuşlar.

Yeniliğin ve yenilenmenin bir ruhu vardır. Bir deterjan firması bizim çocukluğumuzdan bugüne kadar her yıl kendisi kendi reklamını yaparken yeni diye bir tabir kullanır. Aslında yeni deterjan eski deterjanın devamıdır. Bu yenilik psikolojisi her vakit o markayı zihinde taze meblağ.

Bir ülkede değişim talebi yüklü olarak muhalefet partileri tarafından karşılanır. Türkiye’de muhalefet partileri değişim talebine karşılık veremediği için AK Parti vakit zaman takım değiştirerek yeni fikirlerin ortaya çıkmasını sağlar.

Yerel seçimlerden sonra Cumhuriyet Halk Partisi alışılmışın dışında lokal seçimde aldığı oyları neredeyse genel seçimde almaya başlamıştı hatta iki üç aylığına da birinci parti olma özelliğini Cumhuriyet Halk Partisi kazanmıştı. Ancak partideki baş karışıklığı liderlik sorunu ve bir türlü siyasete odaklanamaması Cumhuriyet Halk Partisi’ni tekrar denklemden düşürdü. AK Parti son üç dört aydır tekrar birinci parti oldu. Kanaatim o ki AK Parti kongresindeki bu yüksek heyecan tıpkı vakitte Cumhuriyet Halk Partisi’nin Türkiye’ye umut olamama durumuyla yakından ilgili.

Şehirlerdeki teşkilatlarda %75’e yakın MKYK’da ise %60 dolaylarında bir değişim yaşadı AK Parti. Esasen AK Parti’nin bilhassa Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın icraatları, performansı ve dış siyasette ortaya koyduğu yüksek vizyon toplum tarafından olumlu değerlendiriliyordu.

Sadece Cumhurbaşkanı’nın ortaya koyduğu vizyonun derli toplu bir halde tabana aktarılması konusunda ve aşağıda oluşturacak heyecan konusunda bir durağanlık vardı. Ancak AK Parti bu kongreyle birlikte bu durağanlıktan süratle çıkmayı başardı.

Kongredeki iştirakler üzerinden AK Parti’de milliyetçilik dozunun arttığına dair bir kanaat oluştu. AK Parti kurulduğu devirde klâsik manada Refah Partisi’nden siyasi takım geleneğini devraldı. 100.000 kişilik uygun yetişmiş takımın yanı sıra aslında bir tarafıyla sosyalistleri sağcıları liberalleri ve muhafazakâr milliyetçileri yanına almıştı.

Bugün dünyada yükselen bir milliyetçilik dalgası var ve bilhassa de GÜZEL Parti’den açığa çıkan 6, 7 puanlık hangi tarafa evrileceği aşikâr olmayan da bir kitle var ki Meral Hanım bu kitleyi temsil ediyordu. Bu kitleyi partisinde tutabiliyordu. Meral Hanım’ın genel başkanlığı bırakmasından sonra partinin oy oyları yaklaşık yüzde üç buçuklara düştü ki kitlenin bir kısmı Cumhuriyet Halk Partisi’nde kendini temsil etmeye başladı başka kısmı da küçük partilerde.

Özellikle Kürşat Zorlu’nun genel lider yardımcılığına getirilmesi ve Azerbaycan Ermenistan Savaşı’ndan sonra güçlenen Türk Devletleri Teşkilatı namına yani Türk devletleri ile ilgili bir başkanlığın oluşturulması milliyetçi muhafazakar cephe içinde hayli olumludur. Türk devletler teşkilatı bizim bugün yarın gelecek yüzyılda her geçen gün daha da güçlenen bir ittifak alanımız ki bunun genel başkanlık yardımcılığı seviyesinde temsil edilmesi çok değerli.

Sonuçta dost düşman cümle alem şunu bilir ki AK Parti siyasetleri Recep Tayyip Erdoğan’ın vizyonuna nazaran şekillenen siyasetlerdir. Bundan sonra alt kademelere düşen de bu siyasetleri Cumhurbaşkanı’nın vizyonuna yakışır bir formda temsil etmek olacaktır.

AK Parti ikinci 20 yılına girerken kongreyle birlikte kendini yeniledi ve geleceğe dönük siyaset üretmeye devam etti. Görünen o ki Türkiye’de siyasi dinamizmi ve vizyon geliştirmeyi

temsil eden parti AK Parti olmaya devam edecek.