Ortada 40 yıldır devam eden bir yangın var.

Kanlı bir sorun var.

MHP’nin bilge lideri bu yangını söndürmek için elini uzatıyor.

Bu kanlı sorunu çözmek için gövdesini taşın altına koyuyor.

Ama nedense birileri yangına körükle gidiyor.

Dahası ve en kötüsü, bu kanlı sorunun tahlili için hiç bir teklifte bulunmayanlar Sn. Bahçeli üzere milliyetçi bir bilge öndere milliyetçilik bahsinde laf edebiliyor, daha ileri giderek şahsına yönelik edepsizce kelamlar sarf edebiliyor.

Milliyetçiliği kandan beslenmekten ve Kürdün en haklı talebine karşı durmaktan ibaret olan malum zevatın, Sn. Bahçeli’nin İslam akidesinden beslenen ve Kürdü tıpkı Türk üzere birebir ilayı kelimetullah davasının aziz ögesi gören milliyetçilik anlayışını benimsemelerini beklemek elbette ham hayalden ibarettir.

Zihnî kıblelerini İslam akidesinden ve kendi tarihî deneyimimizden Fransız ulusalcı-milliyetçi rotasına çevirenlerin Sn. Bahçeli’nin milliyetçilik anlayışına ve hassaslığına duyarlılığına ateş püskürmeleri kendi varlık sebepleri için gerekli olabilir ancak devletimizin bekası ve milletimizin birliği için safi ziyan.

Millet ve milliyetçilik tasavvurları Fransız olanlar elbette sorunun bizatihi kendileridirler.

Ülkedeki bu yangının da, süregiden kanlı sorunun da müsebbipleri bizatihi kendileridir.

Onlara kalsa ortada çözümlenmesi gereken bir sorun yoktur.

Bildikleri tek şey, inkardır. Yani vara yok demektir.

Bildikleri tek prosedür de, öldürmek, susturmak ve sindirmektir.

Sn. Bahçeli’nin uzattığı o elden duydukları rahatsızlık, oyunlarının bozulması, kandan beslenen sistemlerinin bozulması dolayısıyladır.

Her iki tarafın Fransızları ne yazık ki Türklük ve Kürtlük maskesinin gerisine sığınarak birbirini beslemektedirler.

Birinin Türklük ismine, oburunun Kürtlük ismine dediklerine bakınız, ikisinin ayniliğini görürsünüz.

Birinin Türk’e vadettiği ile ötekinin Kürde vadettiği şey de birebirdir.

Her iki tarafın da paradigması birdir.

Fransız ulusçuluğu ve ulus-devlet anlayışı üzerinden Türk’ü Kürt’ten Kürdü de Türk’ten uzaklaştırmaya, her iki kardeş kavmin ortasına düşmanlık sokmaya çalışmaktadırlar.

Her iki tarafın Türk ile Kürdü tek bir devlet ve tek bir bayrak çatısı altında kardeşlik anlayışıyla bir ortada tutacak bir birlikçi projesi yoktur.

Bakmayın siz kardeşlik ve birlik deyip durduklarına.

Gerçekte Türklük maskesi altında o birilerinin dedikleri “Efendi-sahip biziz, bu ülke bizim, size verdiklerimizle yetinin, yoksa başınızı ezeriz!” anlayışıdır. Bir çeşit çağdaş kölelik dayatması. Ne özgür ve eşit vatandaşlık anlayışıyla ne de İslami kardeşlik anlayışıyla bağdaşan bir anlayış.

Kürtlük ismine o birilerinin dedikleri de “Bizim de bir ulus devletimiz olsun. Gerekirse buna sahip olmak için ölürüz ve öldürürüz!” anlayışına yaslanıyor.

Bugün aşılması gereken asıl sorun, bence bu zihnî sorun.

Silahlar bugün bırakılır lakin bu zihnî sorun çözülmezse yarın diğer komplikasyonlarla be fitnelerle karşı karşıya kalacağımızı söylemek için kahin olmaya gerek yok.

Çok şükür Türklerin de Kürtlerin de kahir ekseriyeti bu Fransız zihnine sahip değil.

Cumhurbaşkanımızın Diyarbakır kongresinde ortaya koyduğu birlikçi paradigma, sırtını İslam akidesine ve kendi tarihi deneyimimize yaslanıyor.

MHP’nin bilge başkanının milliyetçilik anlayışı da birebir anlayışın öbür bir ismi.

Her iki tarafın sorunu bu paradigma içinde çözmeye çalışan Erdoğan-Bahçeli liderliğine karşı sergiledikleri düşmanlıkta ortaklaşmaları işte bu yüzden.

Ama ne yapsalar boş.

Baasçılığın Türk ve Kürt versiyonu bu ülkede kendine gayrı hayat alanı bulamayacaktır.

Sorun çözülecek.

Düşmanlıklar bitecek.

Barış gelecek.

Barışla herkes kazanacak.

Türkiye Yüzyılı’nı bu ülkenin bütün fertleri birlikte inşa edecek.

Çünkü bu ülke hepimizin.

Kimse bu ülkenin yegane sahi değildir.

Kimse efendi-sahip, kimse de köle değildir.

Biz köleleri olan Roma Cumhuriyetinde değil hür ve eşit vatandaşları olan bir demokratik cumhuriyette yaşıyoruz.

Biz birebir akideye inanan ve tıpkı kıbleye yönelen kardeşler topluluğuyuz.

Hiçbirimiz kavmi-milli aidiyetinden dolayı bir başkasından ne daha fazla kıymetliyiz ne de üstünüz.

Hepimiz Peygamberimizin (sav) dediği üzere bir tarağın dişleri üzere müsaviyiz.

Müsavat anlayışımızı Fransız orijinli anlayışlar değil Veda Hutbesi’nde ete kemiğe bürünmüş o ilahi anlayış belirler.

Veda Hutbesi tahlilin yegane adresidir.

Orada müsavat anlayışımız pek netlikle ortaya konmuştur,

Ne diyor Peygamberler Peygamberi:

“Ey insanlar!

Hepiniz Adem’in çocuklarısınız. Adem ise topraktandır. Arab’ın Aceme, Acem’in Otomobil üstünlüğü yoktur. Üstünlük takvadadır.”

Gayrı kelama gerek yoktur.

Böyle düşünenler için tahlil kolaydır.

Kendisi için istediğini kardeşi için istemeyen, kendisine yapılmasını istemediği bir şeyi kardeşine yapmak gerektiğine inananlar Müsavat anlayışlarını da, İslam anlayışlarını da gözden geçirmelidirler.

****

Kimsenin Kürtleri olduğundan farklı göstermeye hakkı yok.

Bu ülkenin Kürtlerinin talebi, bölücü talepler değildir.

Kürtlerin gönlü daima Türk kardeşleriyle birlikte olmuştur.

Yönü de yüzü de daima Türkiye’ye karşı olmuştur.

Çünkü Türkiye’yi kendi asli vatanları olarak görmüşlerdir.

Türkiye Cumhuriyeti devletlerini de kendi devletleri olarak görmüşlerdir.

Kendilerini İslam’la anılan o büyük millet tasavvurunun bir kesimi olarak görmüşlerdir.

Her ne kadar Cumhuriyet’imizin tek parti devrinde varlıkları inkar edilmiş, lisanları ve kültürleri yasaklanmış ve acımasız zulüm siyasetlerine maruz kalmış olsalar bile bu ülkenin Kürtlerinin kahir ekseriyeti ne İslam kardeşliğine halel getirecek bir ihanetin ve bölücülüğün içine girmişlerdir ne de ülkeye düşmanlık etmişlerdir.

Kürtlerin farklı devlet ve başka bayrak istedikleri argümanı kocaman bir palavradan ibarettir.

Silahların bırakılma ihtimalinin belirdiği bu tarihi süreçte Türk tarafını bu usul palavralarla ve endişelerle kışkırtmaya çalışmak Türklüğe hizmet olmadığı üzere ülkemizin birliğine de en büyük kötülüktür.

Kanlı problemden beslenenler siyasetlerini kadim kardeşliğimizi bozacak bir palavra mecrasına oturtmaktan yol yakınken vazgeçsinler.

Biz Kürtlerin başka bir devlet talebi yok.

Bu devlet bizim de devletimiz.

Biz Kürtlerin farklı bir bayrak talebi yok.

Bu bayrak bizim de bayrağımız.

Dilimiz farklı fakat gönlümüz ve akidemiz bir bizim.

Türkçe’yi de kendi Kürtçemiz üzere aziz biliriz.

Kürtçe’mizi Türkçe üzere aziz bilmeyenin Türklük-Türkçülük anlayışı İslami akidemize nazaran sıkıntılıdır.

Biz lisanları farklı ancak devleti ve bayrağı bir olan bir milletin mensuplarıyız.

Ülkemizde resmi bir lisanımız olabilir lakin biz çok lisanlı bir ülkeyiz.

Unutmayalım ki dillerimizin farklılığı Allah’ın ayetlerindendir.

Hepsini aziz bilip kendimizden bilip yaşatmak da İslami akidemizin bir gereğidir.

Dillerimizden biri devletimizin resmi lisanı olabilir lakin öteki dillerimizin tümü de kamusal alanın bir aktörü olarak öteki formüllerle konumlandırılabilir.

Bütün lisanların resmi lisan olması kendi tarihî ve sosyolojik gerçekliğimiz bağlamında gerekli değil. Buna imkan da yok gerek de. Türkçe hepimizindir ve hepimizi ortaklaştıran aziz dilimizdir. Kâfi ki başka dillerimiz de tıpkı Türkçe üzere aziz bilinsin. Hepimize ilişkin devletin okullarında öğrenilsin öğretilsin. Kamusal alanda görünür olsun. Korkmaya ve korkutmamaya gerek yok: çok dillilik bizi bölmez bilakis bütünleştirir.

****

Gün silahlarla birlikte ölümcül zehirli dillerimizi de toprağa gömme günüdür.

Unutulmasın ki birtakım kelamlar silahtan bile öldürücüdür.