Evvelki hafta MTO grubumuzla Almanya ve Hollanda’ya yaptığımız seyahatin Berlin ayağını Herborn temsilcimiz Ayşe Akdağ Hanım kardeşin güzel kalemiyle sizlerle paylaşıyorum. Ayşe Hanım kardeşin yazıları sürecek… Zevkle ve duyarak okumanız dileğiyle…

***

Yaz, dedi bir büyüğüm. “Almanya seferini yaz,” dedi. “Hayır,” dedim, “ben hoş yazamam ki.” İnsan, kıymetli vakitleri nasıl yazabilir ki? Seyahatin manasını yitirir tahminen de sözler. O kadar ucuz değil ki. Manası söze terk edilmemeli, cümleler içinde kaybolmamalı yaşanan onca hoş hatıra.

Bu seyahat yalnızca bir ‘sefer’ değil.

Mânâsı bizim için gezmekse bir yeri, göreceğimiz de kısıtlı olur.

Mânâsı ziyaretse, manevî kapıların açılmasına vesile olur.

Bu ‘sefer’in sıkıntısı çekilerek ve dua edilerek taçlanmıştı. Seyahate çıkmadan evvel Nuri Gür Ağabey’in “Özlem’le Valiz Taşıma” yazısı okunmuş, seyahatin ve bu seferin kıymeti iliklere kadar hissedilmişti.

Berlin Havalimanı’nda başladı Almanya ve Hollanda ‘seferimiz’. MTO yaz kamplarında birlikte vakit geçirdiğimiz büyüklerimi karşılamak, bana oradaki ruhu tekrar yaşattı.

Oturup hasbihal ettiğimizde, Yusuf Hocamızın müşahedesiyle yaşlı bir çiftin dikkatini çekmişti bu hoş muhabbet ortamı. Kardeşliğin ve Müslüman olmanın fotoğrafına şahit olmuş çiftin yüz tabirleri değişmişti. Tahminen de birinci sefer “muhabbet nedir?” sorusuna canlı şahit oluyorlardı.

Seyahatimizin birinci durağı, MTO Avrupa temsilcimiz ağır bakımdaki Nurdane Abla’yı ziyaret etmek olmuştu. Nurdane Abla’nın “Gazze direnirken asla pes edemeyiz,” cümlesi ve “Yapılacak onca iş vardı hocam,” demesi, imanının ne kadar güçlü olduğuna şahitlik ediyordu. Kurduğu cümleler, Rabbimize nasıl hoş teslim olduğunu gözler önüne seriyordu. “Son nefese kadar Rabbimiz neyi takdir ederse, teslimiz.” cümlesi, kulaklarımdan hiç gitmiyor ve insanı tefekkür etmeye sevk ediyordu.

Nurdane Abla’nın duasıyla ayrıldığımız hastaneden, Havalimanı’ndan itibaren bizimle yakından ilgilenen Salih Bey ve Ayşe Örnek kardeşimizin konutuna yol alıyoruz. Bizi en hoş biçimde ağırladıkları meskenlerinde, akşam yemeğinde muhabbet ediyor, bir ortaya gelmenin coşkusunu birinci andan itibaren hissediyoruz.

Kardeşlerimizin ilgisi ve misafirperverliği, bize Müslüman bir ailenin en hoş portresini çiziyordu. Soy isimleri üzere, nasıl örnek bir Müslüman aile olduklarına şahit olmuştuk.

Muhabbetin yoğunluğu, akşam Şehitlik Camisi’nde Yusuf Hocamızın konferansıyla devam etti.

“Fırtına öncesi sessizlik içindeyiz,” diyerek başladı Yusuf Hoca konferansına.

Hocamızı uzun müddettir canlı dinlemeyi özleyen yürekler, bir ortada nefes alıyordu. Birinci kere dinleyen kardeşlerimizin heyecanı ise yüz sözlerinden okunuyordu. Soru-cevap faslında, heyecanla kendini tanıtan kardeşlerimiz kelam hakkı istiyordu. “Geleceğimizi ve çocuklarımızı nasıl hoş yetiştiririz?” kederiyle dertlenen hoş Müslümanlar, bir ortaya gelerek problemlerini paylaşıyorlardı. Hocamızın fikirlerini öğrenmek için merakla sorular yöneltiyorlardı.

Kardeşlik rüzgarının esmesiyle, seferin birinci günü sona erdi. Kalplerde muhabbet hissiyle, her birimiz dinlenmek üzere farklı yerlere dağıldık.

İkinci günümüz, daima birlikte toplandığımız bir kahvaltı yerinde başladı. Oturduğumuz yerin tam karşısında bir kilise dikkat çekiyordu. Tarihî bir kilisenin duvarında, büyük bir LGBT bayrağı asılıydı. Kilisenin bir köşesinde ise “Sevgi insanın ruhuna düzgün gelir” cümlesi yer alıyordu!

Bu tablo, kilisenin var olup aslında yok oluşunun resmiydi. Kilise, ruhunu yitirmiş ve ruhsuz bir yere dönüşmüşlüğün halini resmediyordu.

Buradan ayrılırken, bu yerin ve bu görüntünün fotoğrafını çekerek Potsdam kentine hakikat yola koyuluyoruz. 190.000 nüfusuyla Potsdam, Brandenburg eyaletinin başşehri. Berlin kenti ise Brandenburg eyaletinin içinde, kendine has bir eyalet ve tıpkı vakitte o eyaletin başşehri.

Potsdam’a giderken, yol üzerinde uğradığımız yerlerden biri de Checkpoint Charlie’nin Berlin Duvarı üzerindeki hudut geçiş noktasıydı. Burası, Doğu ile Batı Almanya ortasındaki hudut noktasıydı. Soğuk Savaş’ın simgesi olan bu noktada, ABD ve Sovyetler Birliği ortasında ideolojik, askerî ve politik çatışmalar yaşanmıştı.

Bugün turistik ve tarihî bir yerin merkezi olan bu nokta, bize tarihî bir olayın gerçekleştiğini ve Soğuk Savaş’ın derin izlerini taşıyan bir sembol haline geldiğini gösteriyordu.

Bu hudut noktasının karşısındaki caddenin avlusunda ise bir hatıra anıtı bulunuyordu. Çeşitli levhalarda, tarihî olaylar turistlere tarihe açılan bir pencere sunuyordu.

Potsdam’a geldiğimizde, cazibeli konut alanları dikkatimizi çekiyor. Burası, Berlin’den farklı bir mimariye sahip. Kentin çok sayıda tarihî parkı ve tarihî mahallesi de dikkatimizi çekiyor. Eşsiz bir kültürel varlığa sahip olan bu kent, görüntüsüyle gözlerimizi kamaştırıyordu.

Potsdam’da, tarihî bir yer olan Bassinplatz’a yanlışsız yol alıyoruz. Burada, Mozart’ın orkestra şefi Karl Türrschmidt’in konutunu geziyoruz. Abdullah kardeşimizin rehberliğinde, yeri daha yakından tanıdık. Yerin vazifelisi, bize Mozart’ın 1789’da Potsdam’a geldiğini ve burada Prenses Friederike von Preußen için altı piyano sonatı bestelediğini anlatıyor. Bestenin bir kopyası, duvara asılmış bir halde kapıdan girenlerin dikkatini çekiyor.

Görevli, cümlelerini İngilizce kuruyor; zorlandığı anlarda, konuşmasını Almanca ile tamamlıyordu. Mozart’ın burada kısa bir müddet yaşadığını ve kentin pahalılığı karşısında maddî imkânsızlıklar nedeniyle ayrılmak zorunda kaldığını belirtiyordu. Son olarak, buradan geçmiş bir müzisyenin kente bıraktığı tarihî izi anlatarak kelamlarını tamamlıyordu.

Berlin’e dönmeden evvel, Potsdam’ın saraylarının göründüğü bir noktada, bu hoş görüntü karşısında araçları durdurup içimizi ısıtmak için ıhlamur çayı molası veriyoruz. Ayşe Örnek Hanım’ın hazırladığı yolluklarla birlikte çaylar içimizi ısıtıyor. Abdullah Ağabey, programda bu saray yerini gezmenin yer aldığını söyledi; ancak soğuktan ötürü gezmekten vazgeçiyoruz. Ve biz, rotamızı tekrar Berlin’e çeviriyoruz.

MÜSİAD ofisinde, dünyanın dört bir köşesinden kardeşlerimizin online iştirakiyle Berlin’de Fütuhat-ı Medeniyye rüzgârı esiyor, dersin verdiği ruh, dalga dalga, ülke ülke yayılıyor.

Yusuf Hoca, İslâm medeniyetinin Avrupa’yı tarihe nasıl kışkırttığını anlatıyor. Akabinde, Türkiye-Almanya ilgilerinin yine nasıl şekillendirilebileceği sorusunun izini sürüyor. Almanların ve Türklerin kabına sığmaz bir yapıya sahip olduğunu vurguluyor.

Dersi bitirirken, cümleyi kuruyor: “Biz merhametin temsilcisiyiz.”

Ders bitiyor. Talebeler ve talebe olmaya gönül vermiş dipdiri yürekler, Yusuf Hoca’dan imza almak için sıraya giriyor. O denli ki, bir ablamız his dolu sözlerle, “Ben ilişkin olduğum yeri buldum!” diyerek tüm dikkatleri üzerine çekiyor.

Hep birlikte muhabbetin en koyu saatlerini yaşıyoruz. Ve günün programını, ruh dolu anılarla tamamlıyoruz.

Üçüncü gün, Dergâh 1453’te talebe buluşması ve idare toplantısında bir ortaya geliyoruz. Mevzumuz, önümüzdeki aylarda Almanya’da yapılacak olan “Alman Dehası ve İslam’ın Ruhu” kampı.

Burada, talebelerin edep ve ahlakı dikkat çekiyor. Akşam Hamburg’a yanlışsız yola koyuluyoruz. Kente varıp istirahate çekildiğimde, kendi kendime, bu seyahatte yol arkadaşlığını nasip ettiği için Rabbime sonsuz şükrediyorum.

Ve sabahın birinci vaktiyle şu cümleler dökülüyor kalemimden:

“Bizi bu türlü hoş bir okulda bir ortaya getiren Rabbimize sonsuz hamdolsun. Bu okul, tertemiz gönüllerin bir ortada olduğu; insanın gönlünü, fikirlerini ve zihin dünyasını inşa eden, gönülleri birleştiren, kalpleri fetheden bir okul.

İnsana, sorumlu olduğunu bildiren, nefsiyle gayret ettiren ve asıl seyahatin içe gerçek olduğunu öğreten bir okul.

Bu okulu bir gemiye benzetiyorum. Maksadın en hoşa ulaşmak olduğunu görüyorum. Hocamın samimiyeti, her bir talebesinin gönlüne sirayet ediyor.

Allah’a hamdediyorum.

Kelimelerimin eksik kaldığını düşünüyorum.

İyi ki MTO var..”