Genel Başkanlığını yaptığım Demokrasi ve Birlik Derneği (DEMBİR-DER), 13 Kasım 2022’de Ankara’da “Kürtler ne istiyor?” başlıklı bir sempozyum düzenlemişti.

HÜDA-PAR Genel Lideri Zekeriya Yapıcıoğlu, AK Parti MKYK üyesi Orhan Miroğlu ve Ömer Vehbi Hatipoğlu üzere birbirinden bedelli konuşmacıların katıldığı sempozyumda geniş kapsamlı bir açılış konuşması yapmıştım.

İzninizle tam da vakti olduğu için o konuşmamın birtakım kısımlarını bilginize ve takdirlerinize sunmak isterim.

Kürtler kimdir, ne istiyorlar? sorusuna yanıt verirken biliyorum ki önümüzde önemli manada zihni ve ruhsal bariyerler var.

Bu bariyerler yalnızca devlet katından yahut Türk toplumundan kaynaklı bariyerler değildir. Birebir vakitte Kürtler ismine kelamda hareket ettiğini söyleyen çevrelerden de kaynaklı bariyerlerdir. Bilhassa kelamda Kürtlük savında bulunan çevrelerin kendilerine tabi olmayan Kürtler tarafından bu tıp sorunların konuşulmasından duydukları rahatsızlık, dahası bu tıp toplantılara katılanları dahi fişleyen faşizan ve baskıcı tavırları, önemli bir bariyer oluşturmaktadır. Onlar istiyorlar ki Kürtler ismine kendilerinden diğer kimse konuşmasın, Kürtlerin taleplerinin sözcülüğünü de kimse yapmasın. Bu vesileyle kendilerini Kürtlüğün onay mercii ve Kürtlerin de sahibi olarak gören çevrelerin bu anlayışlarını kınadığımızı değerle vurgulamak isterim.

İşin bir öteki boyutu da şu: Kürtler ismine hareket ettiğini tez eden terör örgütünün Türkiye kamuoyunda yol açtığı zihni ve ruhsal bariyerler, ne yazık ki Kürtlerle ilgili mevzuları açıklıkla konuşmamızı bir biçimde güçleştiriyor.

Oysa bizler, bu ülkede yaşayan Kürtler ve Türkler ve dahi bilumum ögeler, birebir dine inanan ve birebir kıbleye yönelen bir büyük milletin evlatlarıyız.

Birlikte bin yıllarca yalnızca bugün vatan dediğimiz sonlu toprak kesiminde değil, dışarıda kalmış o büyük ve geniş vatan kesimlerinde da kardeşçe yaşamış, tıpkı ortak amaçlar doğrultusunda kader birliği etmiş, birlikte gülmüş, birlikte ağlamış bir büyük milletin, ismine İslam milleti dediğimiz, hepimizi birebir iman ve hassaslıkla birleştiren o büyük millet anlayışının mensuplarıyız.

O yüzden bu millet tasavvuruna vurguyu çok kıymetli buluyoruz.

Birlikte büyük olduğumuz devirler, bu millet tasavvuruyla birbirimizle kenetlendiğimiz devirlerdir.

Türk Fatih ile Kürt Selahaddin’i birlikte tıpkı hedef doğrultusunda hareket ettiren işte bu büyük ve bütüncül millet tasavvurudur.

İnanınız dostlar, ne İstanbul’un fatihi Sultan Mehmet Türklüğünü öne çıkarmıştır ne de Kudüs’ün fatihi Sultan Selahaddin Kürtlüğünün farkındadır. Bu her ikisinin kavmî özelliklerini yok varsaydığı, hatta inkar ettiği manasına gelmiyor elbette. Fakat o devirlerde akidenin şekillendirdiği bu büyük millet şuuru, kavmî mülahazaları hatıra dahi getirmiyordu. Yani dava ne Türklük ne de Kürtlük davasıydı. Dava, ilayı kelimetullah davasıydı.

Aziz konuklar,

Tarihsel gerçek şudur:

Kürtler bu ülkenin en kadim en yerleşik halklarından biridir.

Anadolu’nun Sultan Alparslan tarafından fethinden evvel kendi topraklarında, yani bugün Doğu ve Güneydoğu dediğimiz topraklarda yaşıyorlardı.

Kendilerine has idareleri vardı.

Kendilerine ilişkin lisanları vardı.

Kendilerine ilişkin kültürleri ve medeniyetleri vardı.

Türklere Anadolu kapılarının açılmasında Kürtlerin kayda bedel katkıları vardır.

Çünkü dava, küffara karşı iman davası olunca, Kürtler, Selçuklu Sultanının safında yer almakta tereddüt etmemişlerdir.

Kürtler Anadolu’da Türklere ilişkin yurda sonradan gelip yerleşmemişlerdir; aksine Türklerin Anadolu’yu yurt edinmelerine vücutlarıyla ve kanlarıyla katkıda bulunmuşlardır.

Onları bir ortada tutan o imanı, ruhu ve misyonu unutmamak lazım.

Kürtler denilince akla Selahaddinler gelmeli.

Bu ülkenin Kürtlerini şarkın sultanı ve İslam’ın kılıcı Selahaddin üzerinden okumak varken, terör örgütleri üzerinden okumak niçin?

İşe bakış açılarımızı değiştirerek bakmalıyız.

Dilimize yansıyan bakış açılarımızı değiştirmeden birbirimizi anlayamayız.

O yüzden lisanımızı kendimize ilişkin sözler üzerinden oluşturmalıyız ki birbirimize gayrı gözüyle bakmayalım. Dahası, öbürleri üzerinden de bakmayalım.

Millet anlayışımızı akidemize uygun bir biçimde güncelleyerek bakmasını bilmeliyiz.

Bunu başarırsak daima birlikte kazanırız.

Bunu başaramazsak bizi birbirimize kavmî farklılıklarımız üzerinden düşmanlaştırıp vuruşturmak isteyenlerin kazanmasına sebebiyet vermiş oluruz ve daima birlikte mahvımıza yol açacak bir sürece de böylece kapı aralamış oluruz.

Burada bir konunun altını ehemmiyetle çizmek isterim:

Bizim bu büyük millet tasavvurumuz, Türk’ü Türk olmaktan, Kürd’ü de Kürt olmaktan çıkartan, diğer bir deyişle, herkesi bir potada eriterek farklılıkları yok eden bir tasavvur hiç değildir.

Tersine, bütün farklılıkları, Allah’ın ayetlerinden sayarak onları olduğu üzere müdafaayı lakin bu farklılıkları eşitlik ve kardeşlik temelinde bir büyük bütüne dönüştürmeyi, münasebetiyle herkesin kendisi üzere kalarak kendini özgürce geliştirebileceği, lakin bir başkasıyla bütünleşerek birbirine kazandıracağı bir anlayış temeline oturuyor.

Bunun günümüzdeki tabirleri farklı olabilir. Uygulamaları değişik olabilir. Ancak aslolan bu büyük millet tasavvurunu eşitlik ve kardeşlik temeline oturtabilmektir.

Tek devlet, tek millet, tek vatan, tek bayrak tasavvuru pekala bu anlayış temelinde mümkündür.

Bunu isteyenlerin lisanı, o yüzden farklı olmalıdır. Birbirlerini bir tarağın dişleri üzere eşit görenler lakin bu eşitlikçi ve birlikçi projeye hayatiyet kazandırabilirler.

Gelin bu lisanı birlikte kuşanalım.

Bütün bunları kavmî farklılıklarımızı koruyarak lakin tıpkı damarda dolaşan kan olduğumuzu unutmadan pekala gerçekleştirebiliriz.

Farklı uzuvları olan bir vücuda dönüşebiliriz.

Birbirimize baş olmak için birbirimizin başını almaya gerek yok.

Birbirimizin başlarını tek bir başa dönüştürecek yeni bir idare modeli pekala oluşturabiliriz. Bunun mümkün yolları bugün bulunabilir. Kâfi ki istensin.

Biz Kürtler bu büyük buluşmayı yürekten diliyoruz.

Biz ayrılıkta azabı, birlikte rahmeti gören bir inancın mensuplarıyız.

Gelin, birbirimizi dışlamadan, birbirimize karşı üstünlük tezinde bulunmadan, kavmî aidiyetlerimizi bir imtiyaz ve üstünlük savına dönüştürmeden şanlı Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’nin dediği üzere bir tarağın dişleri üzere eşit olan bir kardeşlik şuuruyla hareket edelim diyoruz.

Temel hak ve özgürlüklerde herkesi eşit gören bir anayasal vatandaşlık anlayışıyla, birebir dine ve tıpkı kıbleye mensup kardeşler olarak başka başlar halinde hareket etmek yerine vücutlarımızı ve yüreklerimizi birbirine katarak ortak bir akılla omuzlarımızın üzerinde bir tek baş olalım.

Birbirimizin gövdeleri üzerinde yükselen tek bir baş olalım ki oburlarının ayakları olmayalım, oburlarının ayakları altında çiğnenmeyelim, en berbatı de diğerlerinin postal yalayıcıları olmak üzere zelil bir duruma düşmeyelim.

Devletimiz hepimize ilişkin olsun. Millet anlayışımız, birimizi başkasına üstün tutmayan eşitlikçi ve birleştirici tek bir millet anlayışı olsun. Vatanımız bir olsun. Bayrağımız tek olsun.

Değerli kardeşlerim,

Biliyorum, başı kavmiyetçi/ulusalcı ideolojilerle şekillenmiş kimi çevreler bu söylediklerimizi, herkesi tektipleştirmeye/homojenleştirmeye davet biçiminde değerlendirip çarpıtma yoluna gideceklerdir.

Dinle sorunu olan çevreler de bu dediklerimizi “ümmetçilik” diyerek çarpıtma yolunu seçeceklerdir.

İkisi de gerçek değil.

Dediğimiz şu bizim: Çeşitlilik, farklılık ve çoğulculuk Allah’ın ayetlerindendir. Kim ki herkesi tektipleştirmeye çalışırsa, onlar Allah’ın ayetlerine karşı harp ilan etmiş sayılırlar. Bizim öğretimiz bunu bize yasaklar.

Herkes şunu bilsin ki, bizim farklı etnik/kavmî ögeleri İslam içinde eritip yok etmek üzere bir mülahazamız yok. Çünkü İslam’ın kendisi de buna karşıdır. Ümmetçilik de o çevrelerin sandığı üzere tektipçilik yahut dinî asimilasyon değildir.

Bizler açık açık şunu talep ediyoruz: Herkesin kendisi üzere kalarak kendini özgürce geliştirebileceği demokratik bir cumhuriyet!

Temel hak ve özgürlüklerde eşit vatandaşlık!

Hiç kimsenin kavminden ötürü imtiyazlı sayılmadığı bir kardeşlik anlayışı!

İSLAMSIZ TÜRKLÜK-KÜRTLÜK ANLAYIŞI

“Ben bir Türk olarak hangi haklara sahipsem, Kürt kardeşimin de, ayrıca kardeşlerimin de birebir haklara sahip olması gerektiğine inanıyorum” diyen bir bakış açısı, İslam’la onurlanmış Türk bakış açısıdır. Bu bakış açısına can kurban diyoruz.

Türk’ü İslam’dan kopartmaya çalışanlar, İslamsız Türklük anlayışı inşa etmek isteyenler, bilesiniz ki Türk’e de Türklüğe de ziyan verenlerdir.

Bu toprakların manevi mayasını bozmak isteyenlerdir.

İslamsız Türklük, Kürtlerin varlığını inkar eden, Kürtleri etnik manada Türk varsayan ırkçılıkla buluşarak bu ülkenin birliğine ve kardeşliğine ziyan vermiştir.

Bu usul bir Türklük anlayışı devletimizin bekası için bir tehdit ve milletimizin birliği açısından da bir tahrip niteliğindedir.

Bu cins bir Türklük anlayışına Türk kardeşlerimizin akideleri gereği karşı çıktıklarını görmek, bizi yürekten sevindiriyor ve geleceğe dair umutlarımızı güçlendiriyor.

Bilsinler ki birebir akideye mensup Kürt kardeşleri de emsal bir Kürtlük anlayışına şiddetle karşıdırlar.

O yüzden en yüksek sesle diyoruz ki biz farklılıklarımızla manalı ve kıymetliyiz. Ve biz farklılıklarımızla birlikte Türkiye’yiz!

Kimlik inkarına dayalı anlayışları dışlayıcı ve çatışmacı buluyoruz. Lakin kimlik siyasetlerini de birebir ölçüde ziyanlı addediyoruz.

İnkarın olduğu yerde dışlama ve çatışma olur. Bu da birliğimizi yok edecek bir sürece kapı ortalar.

Hiçbirimizin bir başkasına üstünlüğü yoktur.

Hiçbirimiz içine doğduğumuz aidiyet hasebiyle kıymetli yahut kıymetsiz değiliz.

Biz birbirimizin eşiti ve kardeşleriyiz.

Değer ölçüsü olarak kavmî aidiyetleri temel alanları kendimizden bilmeyiz.

Irkçılık-kavmiyetçilik ideolojisini bayraklaştıran Türk’ü de Kürd’ü de kendimizden bilmeyiz.

Demokrasi anlayışımızın da, birlik anlayışımızın da, millet tasavvurumuzun da temelinde yatan anlayış, işte bu anlayıştır.

Değerli dostlar,

Türkiye çok sorunlu ve üzücü süreçlerden geçti.

İnkarın ve asimilasyonun bir devlet ideolojisi olarak benimsendiği periyotlarda Kürtlerin tıpkı Türkler ve Araplar üzere başka bir kavim olarak varlığını tez etmek bile hata sayıldı. Biz Kürtlerin lisanı yasaklandı. Biz Kürtlere yönelik asimilasyon siyasetleri izlendi.

Eski Türkiye’ye ilişkin o vahim baskılara burada bir bir değinmeye gerek yok. Tıpkı baskı ve zulümlere Türk kardeşlerimiz de inançları gereği maruz kaldılar. Lakin bilesiniz ki dostlar biz Kürt kardeşleriniz hem inançlarımızdan hem de kavmî mensubiyetimizden ötürü, yani sizden bir kat daha fazla dışlanmaya ve zulme maruz kaldık.

Çok şükür o inkar, asimilasyon, baskı ve zulüm periyotlarını artık gerimizde bıraktık.

Biz tarihten hınç devşirmek isteyenlerden değiliz.

Bize o birilerinin devlet ve cumhuriyet ismine yaptıklarına bakarak devletimize de cumhuriyetimize de düşmanlık besleyenlerden değiliz.

Ama Türk kardeşlerimizden bir ricamız var bizim: Kürtler diye konuştuğumuz andan itibaren yahut Kürtlerin problemleri ve talepleri diye konuşmaya başladığımız andan itibaren “Bu Kürtler daha ne istiyorlar, neleri eksik bizden?” üzere güya diğerlerine lütuf dağıtan makamdaymışsınız üzere üsttenci bir lisanla lütfen konuşmayınız!

İnanınız bu lisanınız, Kürt kardeşlerinizi yürekten incitiyor.

Hani Hallacı Mansur der ya, dostun gülü incitir diye. Sizin bu gülünüz de bizi incitiyor kardeşlerim!

Bizim kendi devletimizden istediklerimizin/isteyeceklerimizin muhatabı siz değilsiniz ki hâkim ulus psikolojisiyle kalkıp bize böylesine bir yanıt verme gereği duyuyorsunuz.

En değerlisini diyeyim: Din kardeşleriniz olan biz Kürtler sahip olduğunuz haklarınızdan gayrı hangi hakları istiyoruz ki anında “Kürtler daha ne istiyor?” gibisinden incitici bir lisana başvurma gereği duyuyorsunuz?

Bilesiniz ki, Demokrasi ve Birlik Derneği ve Vakfı olarak bizim Kürtler ismine lisana getirdiğimiz talepler, derneği ve vakfı birlikte kurduğumuz Türk-Kürt kardeşlerimizin ortak talepleridir. Çünkü Kürdün sorunu Türk’ün de sorunu, Kürd’ün talebi de Türk’ün talebidir. Kürd’ün kaygısını ve sıkıntısını kendi kaygısı ve sorunu, Kürd’ün haklı talebini kendi talebi olarak görmeyen bir Türk’ün dindaşlık ve kardeşlik tezi elbette sıkıntılıdır.

Kendisi için istediğinin birebirini Kürt kardeşi yahut diğer ırklara mensup kardeşleri için istemeyen bir Türklük anlayışı, dinimiz açısından problemli bir anlayıştır. Aksisi de öyledir.