3 Ocak Cuma hutbesi: Müminin hayatında umutsuzluğa yer yoktur
MÜMİNİN HAYATINDA ÜMİTSİZLİĞE YER YOKTUR
Yüce Rabbimizin fıtratımıza yerleştirdiği hislerden biri de umuttur. Umut; tam bir teslimiyetle Cenâb-ı Hakk’a sığınmak, O’nun yardımına ve takviyesine sonsuz güvenmektir. Önlemi tevekkülle, sabrı eforla birleştirerek, geçmişin muhasebesini yapıp geleceğe kararlılıkla yol almaktır. Umut, kişinin hayata tutunmasını sağlayan, azim ve çabasını arttıran ilahi bir rahmettir. Vücut ve ruh sıhhatini koruyan manevi bir güçtür.
Umutsuzluk ise, insanın yaşama sevincini yok eder. Geleceğe dair hayallerini karartır. Kişiyi tembelliğe düşürüp sorumluluktan uzaklaştırır. Ulu Rabbimiz bu konuda bizleri şöyle uyarmaktadır:
“De ki: Ey haddi aşarak kendilerine yazık eden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Elbet Allah bütün günahları affeder. Zira O, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.”
Cenâb-ı Hakk’ın insanlığa gönderdiği bütün peygamberler, en ağır imtihanlar karşısında dahi ümitlerini asla yitirmemişlerdir. Gerçekten Hz. Âdem Allah’tan umutla bağışlanma dilemiştir. Hz. Nûh, hoş kelam ve tatlı lisanla evladına nasihat etmiş,
“Yavrucuğum! Bizimle birlikte sen de gemiye bin, inkârcılarla birlikte olma.”
diyerek onun hidayete ermesini ümitle beklemiştir. Hz. Eyyûb, ağır hastalığına karşın güzelleşeceğine dair inancını asla kaybetmemiş, şifa bulmak için bütün tedavi yollarına başvurmuştur. Allah Resûlü (s.a.s) ise, meşakkatler karşısında asla ümitsizliğe düşmemiş, حَ
سْبِيَ اللّٰهُۘ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَۜ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظ۪يمِ “…Allah bana kâfi. O’ndan öteki ilah yoktur. Ben yalnız O’na güvenip dayanırım. O, aziz arşın sahibidir.”
diyerek Rabbine sığınmıştır.
Bizler de vakit zaman zorluklarla karşılaşabiliriz. Aile, iş ve ticaret hayatımızda, komşuluk ve akrabalık ilgilerimizde düşünceler yaşayabiliriz. Halbuki sıkıntımız ve kasvetimiz ne kadar büyük olursa olsun, Rabbimizin rahmet ve merhameti her şeyi kuşatmıştır. Kâfi ki bizler; Rabbimize, kendimize, ailemize, etrafımıza ve bütün insanlara karşı sorumluluklarımızı yerine getirelim. Salih ameller ve hoş ahlakla hayatımızı tezyin edelim.
Bugün, dünyayı savaş alanına çevirmek isteyen zalimler, insanlığın umudunu yok etmek için her türlü berbatlığa başvurmaktadırlar. Başta Filistin ve Gazze olmak üzere dünyanın pek çok yerinde bayan erkek, büyük küçük demeden insanları katletmektedirler. Sıhhat ve besin muhtaçlıklarını dahi engelleyerek onları dünyanın gözü önünde mevte terk etmektedirler. Başka taraftan, aklı, fıtratı, ahlakı ve iffeti yok eden sapkın ideolojileri yaygınlaştırarak ailenin ve insanlığın geleceğini tehdit etmektedirler. Alkol, kumar, fuhuş, uyuşturucu hususlar ve ziyanlı medya içerikleriyle gençliğin hayallerini karartmak, umutlarını çalmak istemektedirler. Fakat bütün planların üzerinde ilahi bir takdir vardır. Ayette de buyrulduğu üzere, وَمَكَرُوا
وَمَكَرَ اللّٰهُۜ وَاللّٰهُ خَيْرُ الْمَاكِر۪ينَ۟ “Onlar tuzak kurdular. Allah da onların tuzaklarını başlarına geçirdi. Çünkü Allah, tuzakları bozanların en güzelidir.”
Kötülüklerin yaygınlaştırılmak istendiği, yeterliliğe dair umutların, mefkurelerin ve hayallerin yok edilmeye çalışıldığı bir periyotta bize düşen, hayatımızda ümitsizliğe asla yer vermemektir. Elimizden gelen bütün imkânları seferber ettikten sonra Ulu Rabbimizin lütuf ve inayetine sığınmaktır. Çocuklarımızın ve gençlerimizin geleceğe dair hayallerine ve mefkurelerine ulaşmaları noktasında onlara her türlü dayanağı sağlamaktır. Günaha dalmış, harama bulaşmış; alkol, kumar, fuhuş ve unsur bağımlılığı üzere makus alışkanlıkların esiri olmuş kardeşlerimize şefkat ve merhamet elimizi uzatmak, onları bu durumdan kurtarmak için daha fazla uğraş göstermektir.
Hutbemi Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in şu duasıyla bitiriyorum:
“…Allah’ım! Sana yöneldim. İşimi sana havale ettim. Umut ve huşu içinde sana sığındım…”
