Nihayet ABD seçmeni tüm dünyanın gelecek planlamasını yapmak için beklediği kararı verdi. O denli bir tevafuk ki herkes için yeni bir yüzyıl başlıyor. Olumlu olacak demiyorum. Lakin yeni bir yüzyıl işte.

Değişimi ve tahminen eski tip kapitalizmin meşruiyet krizini birinci gören ülkeydi Türkiye aslında.

Devlet aklı önden gidiyordu. Fakat herkes eski tip kapitalistleşirken içeriyi konsolide etmekte zorlanmıştı. Pergelin ucunu Türkiye’den almayanlar olduğundan olabilir. “Normal”. Siyasal Batıcılıktan uzaklaşan Muhammed bin Selman’ın dahi mesela ağzını bıçak açmıyordu 7 Ekim’den bu yana.

Türkiye değişen yüzyıla dair durumunu erken tayin etmekle bence avantajlı başladı.

Genel seçimle bir arada eksenini bozan Türkiye’nin yine eksenine dönmesi de beklenir. Kendi icat ettiği; Fransa’nın ne olduğunu anlamadığı; Macaristan’ın doldurduğu; Arnavutluk’un deneyimlediği; İtalya’nın kıymetini fark ettiği Doğu-Batı istikrarı eksenine… Bu eksen geniş ancak herkese yer yok…

Türk Devletler Teşkilatı manasını gerçekten bulacak. Akıllı gidilirse Teşkilat bir mücevher değerinde görülecek. Bu aklın işleyeceğine bir santim dahi şüphem yok.

ABD seçimi günü Türk Devletler Teşkilatı toplantısı planlanmasını rastlantısal görmediğim üzere eş anlı gelişen Bakan Şimşek’in Çin ziyaretini ve Bakan Fidan’ın Cibuti temaslarını da tesadüf olarak görmedim.

Ankara’da Demokratlardan yana tutum belirleyenler de vardı natürel. Hatta kabinenin en kritik konumları siyasal Batıcı bir karakterdeydi.

Karakterdeydi diyorum zira kabinenin de Doğu-Batı ekseni parametrelerine nazaran tekrar belirlenmesi gerekecek. Tıpkı aktörlerle bu yeni eko-politiğe geçilmesini beklemek sıkıntı. Nasıl daha evvelki kabineden Doğu-Batı ekseni profiller çıkarılmışsa artık de zıddı gerekecek. Vakit kaybetmeye de gerek etmez.

Kabine içindeki Batı ile dostluk arayışı böylelikle sona erecek. Batı ile profesyonel bağlantı temel olacak. Natürel “Batı öldü artık Amerika var,” yazmıştım. Zati bu yüzden Batıyla dost değil, profesyonel ilgi kurulmalı. Düşene tekme atılmaz lakin yatırım da yapılmaz.

Eski kapitalizm artık öldü. Tabuta ise Fransa konacak. Amerika için, dolar için…

Trump birinci iş iktisat siyasetlerinin merkezine doların hegemonyasını alacak. Lakin değişen para sistemini elden kaçırmamak için alternatifleri Amerikanlaştırmayı deneyecek.

Gümrük duvarları örecek. Bizi de etkileyecek. Ticaret partnerlerimizi de etkileyip bizi bir kez daha etkileyecek. Çin pusacak. Güçten yoksun kalmaktan korkacak. Hindistan büyük ihtimalle ve tam manasıyla ortada kalacak.

Avrupa kendisini Rusya’nın kucağında bulacak ancak yeniden büyük ihtimalle Putin tansiyona değil, huzura yatırım yapacak. Güçlü coğrafyasını parçalatmamak için… Bu, Türkiye’ye ekonomik fırsatlar sunacak…

Avrupa varı yoğu Amerikan silahlarına harcayacak lakin harcasa da umduğu eski Amerika’yı bulamayacak. Paralarını ziyan etmemeyi seçecek iradeyi gösteremeyecekler.

Avrupa demokrasisi Türkiye’nin 90’lar tecrübesinde kıvranacak. Endüstrisini batıştan Draghi de kurtaramayacak. Tahminen Putin kurtarır.

Amerika İsrail’i desteklemeye devam ederse yapayalnız kalacağını bildiğinden Gazze siyasetini değiştirecek. Yalnız kalmaya dair bir telaşı olduğundan değil, yanlış münasebetle yalnız kalmaya dair tasasından.

Hasılı Türkiye oyuna dönüyor. Tüm tezleri teyit edilecek. Yunanistan, Mısır ve öbürleri aksi tutumlarını tümden değiştirecek.

Bunların hepsini somutlaştıkça tartışacağım.

Şimdi yapılacak iş; kabine üyelerinin kendilerinin gol atmaya çalışıp topları ziyan etmeyi bırakması ve evvelden olduğu üzere Cumhurbaşkanı Erdoğan’a en hoş baş ortalarını çıkarmalarıdır. O, güzel ortaları doksana takmasını bilir.

Kehanet yok; eko-politik… Eko-politiğe nazaran şurası kesin ki 6 Kasım’a Halk Partisi ile veya öteki formda tabir edersem tam siyasal Batıcılıkla girilse büyük bir afet olurdu… Tahminen yüzyıl zayi olurdu.