Kürtler mesele değil ve mesele hepimizin meselesi
12 Ağustos 2005 tarihinde Diyarbakır meydanında yaptığı konuşmada
“Kürt sıkıntısını tanıdığını”
söyleyerek husus üzerinde seksen yıldır çökmüş olan bu sıkıntıyı çözeceğini ilan etmişti
Erdoğan
. Bunu evvelki siyasetçilerin ikrar edip bir adım yol katetmedikleri, kat etmeye niyetli olmadıkları bir içten pazarlıkla söylememişti. Hakikaten de o vakte kadarki hiçbir siyasetçinin cüret edemediği bir kararlılıkla sıkıntıyı enine uzunluğuna çalıştı ve çözmeye girişti.
Kürtçe lisan meselesiydi, kimlik sıkıntısıydı, örgütlenme ve eğitim problemiydi, harikulâde haldi, bölgesel kalkınmada eşitsizlikti,
sorunu oluşturan ne var idiyse üzerine üzerine gitti. Gereken bütün yasal düzenlemeleri yapıp yaklaşım ve telaffuz farkını içtenlikle ortaya koydu. Yeri geldi “
baldıran zehiri içmek” kıymetine da olsa açılım sürecine, yetmedi, tahlil sürecine girişti.
Çözüm süreci aslında Kürt varlığının, kimliğinin, lisanının ve kültürünün tanınması ve gereken saygıyı görmesi karşılığında PKK’nın silahlarını bırakmasını da öngörüyordu.
Silah bırakma sürecinin muhatabı elbette silahlı PKK olacaktı
ve işin baldıran zehiri tarafı bir terör örgütünün muhatap alınmış olmasıydı. Güneydoğu’da Kürtler ortasında şu yahut bu nedenle, şu yahut bu kadar görmüş olduğu kabul hasebiyle bunun yapılması da gerekiyordu. Yapıldı. Hem her gün hem PKK’ya aldanarak yahut istekli olarak katılmış olan Kürt çocukları hem de asker, güvenlik vazifelisi yahut memurlarımız, sivillerimizin kanı dökülmesin, halkımızın içindeki bu fitne bir an evvel sönsün diye atılan bu adımların nasıl sonuçlandığı malum.
Erdoğan açısından aslında sorunun Kürt boyutu çözülmüştü. Türkiye’de artık Kürt sıkıntısı yoktu, zira sorun büyük ölçüde bir lisan ve tanınma, hürmet görme, eşit muamele boyutuyla sonuna kadar çözülmüştü.
Bu husus yani Kürtlerle ilgili sıkıntı PKK’nın muhatap alınmasını gerektiren bir husus değildi.
Bugün de konunun yine açılmış olması hasebiyle hatırlatarak tekrarlayalım:
Kürt sorununda ne Erdoğan için ne de genel olarak Türkiye için PKK muhatap değildir.
Esasen Kürt sorununda DEM de, Kürtlerin temsilcisi olarak muhatap görülemez.
Kürt sorununun tek muhatabı Kürt halkıdır ve onunla konuşmanın yolu da legal siyasal partilerin Kürtlerle kurdukları diyaloglardır.
Türklerle, dindarlarla, Araplarla, laiklerle, emekçilerle, emeklilerle insanların kurdukları diyaloglar üzere.
Bunun ötesinde hiç kimse kendisini Kürtlerin sahibi, tek temsilcisi, hamisi üzere görmeye kalkışmamalı.
Kalkışanların siyaset üzerinde kurdukları blokajlar Türkiye’de her vakit siyasetin önünü tıkayan ve ülke olarak siyasal vücut bütünlüğümüzü ve sıhhatimizi bozan bir tesir yapıyordur.
Çözüm sürecinde PKK’nın Kürt sıkıntısının tahlili konusunda muhatap alınması tarafında oluşan algı yapılan işle mütenasip değildi elbette. Aslında
Erdoğan
defalarca Kürt sorununun olmadığını söylerken 2005 yılındaki kelamlarını yalanlamak üzere değil, süreç içinde basitçe gelmiş olduğu bir kademeyi tabir etmek üzere konuşuyordu.
Erdoğan’ın “Kürt meselesinin olmadığı”
yönündeki sözleri özellikle PKK ve HDP çevrelerince Erdoğan’ın klasik Türk resmi telaffuzunun inkâr siyasetine döndüğü biçiminde yansıtılmaya çalışıldı.
Oysa mana çok kolaydır. Erdoğan şimdiye kadar Kürt sorunu ismine yapmış olduklarını, meydan okurcasına tabir etmiş oluyordu ve elbette bu sözleri 2005’te sıkıntıyı tanıdığını söylediği sözlerle çelişiyor değildi.
Erdoğan’ın Türk siyasetinde sıkıntıyı bitiren önder olduğu halde PKK tarafından neredeyse Kürt halkının en büyük düşmanı üzere lanse edilmiş olması,
Kürt siyasal hareketinin en büyük nefret objesine dönüştürülmeye çalışılması
da çok haksız bir durum.
Ancak anlaşılması güç değil
. Kürt sıkıntısını bir geçim ve iktidar alanı olarak görmüş olan PKK için sorunun bitmiş olması onun varlık sebebinin de ortadan kalkmış olması manasına geliyor.
O yüzden Kürt problemini bitirmeye dönük bütün açılımların önündeki en büyük mani daima PKK olmuştur.
Kürtleri elde ettikleri bütün kazanımları kendi silahlı uğraşı sayesinde elde etmiş olduklarına inandırmaya çalıştı.
Oysa Kürt sıkıntısına Erdoğan’ın ve AK Parti’nin yaklaşımı siyasal olmadan evvel ilkesel ve Türkiye’nin vücut bütünlüğüne dair inanca dayalı tasavvurla alakalı bir bahisti.
PKK ise tıpkı sorunu baştan beri yaratıp daima besleyen ırkçı-ulusalcı başlarla tıpkı yerden konuşuyor ve birebir yere koşuyordu. Kürtlerin Türkiye’den, Türklerden ayrı-gayrı olmasını temin etmek PKK’nın misyon yazılımına yüklü bir amaçtı. Tahlil sürecini sabote etmeleri kaçınılmazdı, ettiler. Onlara bu yazılımı yüklemiş olan patronları
ABD ve İsrail onları Suriye’de silahlandırarak desteklemeye devam ederken mevzunun Kürtlerle alakalı olmadığını,
büsbütün İsrail güvenliğiyle yahut işgalciliğiyle alakalı olduğunu gereğince gösteriyorlar.
Devlet Bahçeli’nin
geçtiğimiz hafta yaptığı çıkış PKK’nın hem Kürtler üzerindeki hem de DEM üzerindeki tasallutundan kurtulması için çok değerli bir ufka işaret etti.
Bahçeli
o çıkışının altını ilerleyen günlerde doldurmaya da devam etti.
Ziya Gökalp
’i anma toplantısında söylediği şu kelamlar Kürt problemini var etmiş,
PKK’ya da hareket alanı sağlamış bütün ulusalcı kodları sökecek, asli siyasal vücudumuzu ihya edecek güçte kelamlar:
“Türkler ile Kürtlerin birbirini sevmesi her iki taraf için hem dini hem siyasi bir farzdır. Kürtleri sevmeyen bir Türk varsa Türk değildir. Türkleri sevmeyen bir Kürt varsa Kürt değildir. Türkler ve Kürtler, bugün ortak tehlikeler karşısındalar. Bu tehlikelerden lakin ortak bir kararlılıkla kurtulabilirler.”
Bahçeli’nin bu kanılarını vefatının yüzüncü yılı hasebiyle Ziya Gökalp’i anma toplantısında lisana getirmiş olması
da kelamlarını farklı bir manidar kılıyor. Tahminen
Gökalp’in
de tekrar okunmasını ve anlaşılmasını da gerektirecek sözlerdir bunlar. Malum, Cumhuriyet Türkiye’sinin oluşumunda fikirleriyle katkıda bulunmuş olan Gökalp, fikirlerinin nasıl uygulanmış olduğunu görecek kadar yaşamamıştır. Türklerle Kürtler ortasındaki bağlantıya dair yahut sonradan İslam’la yaşanan meselelere dair bu türlü bir Türkiye mi hayal etmişti?
Elbette onun fikirleriyle bile ortadaki uygulama farkı çok büyük oranda açılmış durumdaydı
, ancak bu da diğer bir mevzu, tartışılmaya paha, tahminen
bilahare döneriz.