Bu sefer çam değil, orman devirdi…
Büyüklerimiz “Her şeyle arbede et; fakat pahalarla asla. Zira bedeli çok ağır olur” derlerdi… Bu sefer bu gaftan Özgür Özel Bey için çıkış çok zor…
Başlıktaki kelamlar bir lise müdürüne ait… Sadece akademik eğitimin makbul görüldüğü, münasebetiyle teşvik edildiği bir sistemde gençlerin yetenekleri, ilgi alanlarına nazaran yetiştirilmemesinin, ülkenin de muhtaçlığı olan iş gücüne bir türlü kavuşamamasının analiz edildiği görüntüden alındı…
Düşünce kuruluşu Enstitü Sosyal’in bir çalışması olan “Öğrencileri hayata hazırlayan bir lise eğitimi nasıl tasarlanmalı? Lise eğitiminde dönüşüm ihtiyacı” başlıklı görüntüye YouTube’dan ulaşılabiliyor… Öğrencileri hayata hazırlayan, edinmek istedikleri mesleksel marifetler için bir başlangıç sunan, meslek tercihleri için rehberlik yapan bir lise eğitiminin nasıl tasarlanabileceğinin araştırıldığı görüntüde farklı okul cinslerinden öğrenciler ve okul müdürleriyle görüşülmüş…
Doğrusu, marifet odaklı eğitimi her vakit savunmuşuzdur… Bir yanda ülkemizin bu kadar üniversite mezununa gereksinimi olup olmadığını sorgularken, öğrenciler ve ailelerindeki “İyi bir mesleğe sahip olmak için yüksek tahsil şart” algılamasının yanlışlığına da şahidiz… Bunun sonunun, üniversite mezunu işsizler, mezun olduğu kısımla ilgisiz alanlarda inşa edilen meslekler, vakit kaybı, muvaffakiyet hissinden uzak hayatlar olarak tecelli ettiğine de… Kurumsal işinden ayrılıp Ege’de sevecen bir kafe işletme hayalleri daima bu uyumsuzluktan kaynaklanıyor zaten…
15 Haziran Pazar günü, yaklaşık 1 milyon öğrenci LGS’de puan tutturmak için yarışacak. Ülkedeki ekonomik durum malum, Anadolu Liselerine çok talep biraz da bu yüzden… Yıllık 2 milyon liraya varabilen özel lise harcamalarını sırtlayabileceklerin sayısı pek de fazla değil.
Ülkemizdeki eğitim sisteminden şad olanına rastlamak zordur… Cumhurbaşkanımız bile 7 Eylül 2019 günü Odunpazarı Çağdaş Müzesi Açılış Töreni’ndeki konuşmasında şöyle demişti: “Türkiye, geçtiğimiz 17 yılda her alanda tarihinin en büyük dönüşümlerine, en büyük ıslahatlarına, en büyük yatırımlarına, en büyük yapıtlarına, en büyük hizmetlerine kavuşmuştur. Bununla birlikte iki hususta nispeten amaçlarımızın gerisinde kaldık. Biri insan yetiştirme olan eğitim, oburu ise insanı zenginleştirme olan kültür ve sanattır.”
Ülkemize yakışır her cinsten tahlil tekliflerini canıgönülden destekliyoruz…
35 yıl evvel Dilovası’na 93.500 ağaç diken Polisan Holding, sahanın bakım çalışmalarını bugüne kadar kesintisiz sürdürmüş. Holding’in kurucusu merhum Necmettin Bitlis’in 90’lı yıllarda Dilovası’ndaki ağaç kısımlarına duyarsız kalamayarak hayata geçirdiği bu istekli teşebbüsle “koru-kullan” modeli kapsamında 2 bin dönümlük ormanlık alanın bakımını üstlenilmiş. Holding, yeni fidanlar dikerek ormanın büyümesini de desteklemiş.
Bu proje, Kurumsal Toplumsal Sorumluluk (KSS) faaliyetlerini planlayan firmalara anlatmaya çalıştığımızı ‘püf noktası’nın adeta canlı bir örneği… Fidan dikimi, ağaçlandırma ve gibisi aksiyonlar KSS’nin eskimeyen gündemidir. Ülkeye, tabiata katkı sunan, toplumun tamamı, münasebetiyle gaye kitleler nezdinde değerli bir hamledir… Lakin, ağaç dikimi tamamlandıktan, önüne de firmanın ismi ve “Hatıra Ormanı” yazan koca koca tabelalar asıldıktan bir mühlet sonra bahtına terk edilen oldukça bir koru gördük…
Yönetim, onca işin gücün ortasında koruyu unutur sarfiyat, KSS’den sorumlu departman yeni projeler peşinde koşmaya başlar, fidanlar cılız, toprak kupkuru hâle gelir. Sonunda kala kala alana dikilmiş paslı tabela kalır… Gelen geçen de bir büyüyememiş ağaçlara, bir de koskoca firmanın isminin yazılı olduğu tabelaya bakar… Yani, sürdürülebilirlik sürdürülememiş, prestij da negatif etkilenmiştir…
O nedenle Polisan’ın Dilovası’ndaki çalışmalarını 35 yıldır kesintisiz biçimde sürdürmesi çok yanlışsız bir örnek teşkil ediyor. Keşke basın bülteniyle birlikte gönderdikleri fotoğraflara da tıpkı ihtimamı gösterselerdi de biz de orman alanının tamamını detaylarıyla görebilseydik…
