İktidar alternatifi bir parti, daha vizyonlu, daha çalışkan, daha ilkesel ve daha dürüst olmalıdır

Anadolu vilayetlerinde ve büyükşehirlerde yaşayan emekli askerler, emekli memurlar, endüstriciler, iş insanları; kendi okumuş yazmışlığıyla övünen, kendi dürüstlüğünü ve bilgi birikimini millete anlatan bir orta sınıf CHP’li kesim vardır. Bu kitle, büyük oranda Cumhuriyet Halk Partisi’nin siyaset esnafının dışında yaşar; oylarını verir, partinin ardında dururlar. Kendi içlerinde iki temel doğrultuyu savunurlar:

• Cumhuriyet bedellerine sahip çıkmak,

• Ne değerine olursa olsun Atatürkçü ve Kemalist olmak.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin siyaset esnafı, büyük oranda bu orta sınıf CHP’lilerden ayrışmıştır. Partililerin kıymetleriyle siyaset esnafının savunduğu bedeller, yek başkasından kopuktur.

1950 yılında çok partili hayata geçildiğinde, CHP büyük bir travmayla karşılaştı. Zira Türkiye Cumhuriyeti’nin kendileri için kurulmuş bir devlet olduğuna inandıklarından, öbür bir partinin iktidara gelmesi direkt inançlarına ve kuruluş fikrine ters bir durum olarak algılandı.

1950’den bu yana, her kim Cumhuriyet Halk Partisi’nin iktidarına ortak olmaya yeltenmişse direkt düşman ilan edilmiş ve tasfiye edilmeye çalışılmıştır. 27 Mayıs’ın yıldönümünde geldiğimiz şu günlerde, bu öfke ve kini tek başına açıklayacak netlikte, kan dondurucu bir beyan ortaya çıkmıştır.

İBB hesabından Adnan Menderes’in demokrasi çabasını olumlayan bir tweet atıldı. Tweet’in altına yazılan yorumlar vahimdi. Bunlardan biri şöyleydi: “Bırakın bu adama rahmet okumayı, her cuma mezarından çıkarılıp ibret-i âlem için tekrar asılmalıdır.” Daha birçok hezeyan dolu yorum yapıldı.

1950 mağlubiyetinden sonra CHP, mağlubiyetin sebeplerini anlamak için Anadolu’ya müfettişler gönderdi. Bu müfettişler, bugünkü siyaset esnafından çok farklı, yeterli yetişmiş insanlardı. Farklı vakitlerde yapılan seyahatler ve incelemeler sonunda ulaşılan sonuçlar, sonraki yıllarda Bülent Ecevit tarafından üç başlıkta özetlendi:

1. Türk halkı ile CHP ortasında büyük bir mesafe oluşmuş, parti halktan kopmuştur.

2. Her milletin bir tarihi ve kültürü vardır; parti bu milletin tarihinden kopmuştur.

3. Cumhuriyet Halk Partisi, din, diyanet ve muhafazakâr kıymetlerden uzaklaşmıştır.

CHP’liler 70 yıldır bu üç alandaki kopuşu telafi etmeye çalışıyor, ama şimdi kayda kıymet bir ilerleme sağlanmış değildir.

Bu millet makus haberleri “üçüncü sayfa haberi” olarak tanımlar. Üçüncü sayfada yer alan bir cürüm, Batıcı birisi tarafından işlendiğinde sessiz kalınırken; emsal bir cürüm dindar biri tarafından işlendiğinde reaksiyonlar, duygusalın ötesinde genetik bir öfkeye dönüşmektedir. Bu öfke, kişinin işlediği hatanın ötesindedir; kitlesel bir nefret, din ve dini kıymetlere yöneliktir.

Altılı Masa kurulduğunda, Kılıçdaroğlu çatısı altına aldığı Saadet Partisi, DEVA Partisi ve Gelecek Partisi’nden oy alabilmek için telaffuzunu dindarlar lehine yumuşatmış ve “sağcı danışman” olarak nitelenen birçok kişiyi partiye dâhil etmişti. Lakin buna karşın Emre Kongar, bir programda 4-6 yaş Kur’an kursuna giden çocuklar için “Kur’an okuyan çocuğun başına bilim girmez” üzere köhnemiş ve zihinsel olarak küflenmiş sözler kullanabiliyordu.

Bugünkü CHP katmanlarından bahsedelim:

FETÖ, Sayın Erdoğan’a karşı yürüttüğü kampanyada dışarıdan hiçbir bilgi almayan; yalnızca “kardinal” ve onun bağımlılarından gelen iletilerle beslenen, dış dünyaya kapalı bir örgüt haline gelmişti. Bugün hâlâ pişman olan bir FETÖ mensubuna rastlamak imkânsızdır.

CHP, Türkiye’nin ikinci partisidir ve geniş bir tabana hitap etmektedir. Lakin İBB soruşturmasında partinin sergilediği tutum, rasyonel bir siyasi partiden çok kapalı bir cemaat halidir. Bu bağlamda CHP’yi Türkiye’nin en büyük tarikatı olarak nitelendirmek mümkündür.

Cumhuriyet Halk Partisinin fikri altyapısını oluşturan çelişkiler, siyasetine yansıyor. İktidar alternatifi olamıyor. Halbuki ki bir muhalefet partisinin daha unsurlu, daha üretken, daha çalışkan, ve daha dürüst olması gerekir. Bu bahislerde partinin hiçbir savı yoktur.