Gazzeli öldükçe diriliyor diğerleri yaşadıkça ölüyor
ABD Başkanı Donald Trump’ın, para toplamak üzere düzenlediği Körfez seyahati enteresan olaylara sahne oldu.
Kendilerinden para almaya gelmiş olan Trump için sergilenen çok coşkulu sevinç şovları natürel ki siyasal psikolojinin konusu olmalı.
Bu açıdan çok değişik tahliller yapılabilir. Arap klasik bedevi kültürüne mahsus konuk ağırlama protokolleriyle ağır konuklarına Araplığa ilişkin bir şeyleri abartılı bir biçimde sergileme hevesi, elbette Araplığın çok daha kıymetli pahalarını de gizleme telaşını da açığa çıkarıyor. Burada sergilenen şey Arap Onuru, kültürü, kıymetlerine dair rastgele bir şey söylüyor mu?
Genç kızların saçlarını sağa sola sallayarak bir yabancıyı karşılama hali bildiğimiz kadar İslam’dan sonraki Araplar ortasında hiç de güzel karşılanacak bir hareket değil.
O şova koşulan bayanlar her türlü haklarından yoksun bırakılmış, hiçbir şahsiyet özelliği tanınmayan, Arap cahiliyesinin derinlerinden çıkıp gelmiş üzere. Bu türlü bir geçit merasiminin ortasından geçip giden birinin Araplara ilişkin rastgele bir şeyi merak etmesini, hayranlık duymasını kim bekleyebilir?
“ARAP GURURU NEREDE?”
Trump’ın bu şaşaalı karşılanışı esnasında ABD’nin tam dayanağına sahip ve bu takviyeyle alabildiğine şımarmış İsrail, Gazze’de yeniden sivilleri bombalıyordu.
7 Ekim’den bu yana İsrail’in Gazze’de uyguladığı soykırımın sonucunda en az 20 bini çocuk olmak üzere 60 bine yakın insan hayatını kaybetti. Hastaneler, okullar, mescitler, kiliseler, kreşler ve gazetelerin bombalandığı bu hücumlar ABD’nin bombalarıyla, silahlarıyla ve doğal ki tam siyasi dayanağıyla gerçekleşiyor. Trump’ın gezisi esnasında da bu atakların durmadan devam etmiş olması ve bir gecede en az 100 kişinin katledilmiş olması aslında İslam dünyası ismine büyük bir rezalet.
Lübnanlı sanatçı Julia Boutros’
un meşhur müziğinde Filistinlilerin maruz kaldığı bu katliamlar karşısında haykırdığı üzere;
“Arap gururu nerede?”
GAZZE’DE ÖLEN HER ÇOCUK ARAP ONURUNU DE ÖLDÜRÜYOR
Katledilen çocuklar yalnızca Filistinli değil, onlarla birlikte gaye alınan bizatihi Arap onurudur. Arap gururu büyük güç şovlarıyla, milyar dolarlar harcanarak yapılan abartılı şovlarla hiçbir biçimde ayağa kalkmıyor.
Gazze’de ölen her çocuk Arap erdemini de öldürüyor.
Gazze’de taş üstüne taş kalmamış, tehcir edilmek istenen beşerler açlığa mahkûm edilerek bir soykırımla mıntıka paklığı yapılmaya çalışılırken süpürülen Arap erdemidir. Bütün dünyanın vicdanı sızlayıp isyana koşarken kımıldamayan Arap erdemi bu vicdan kuruluğuyla birlikte kuruyup gidiyor.
GÜÇ SİLAHIN KENDİSİNDE DEĞİL, O SİLAHI TUTAN ELDEDİR
Her biri ABD’den yüz milyarlarca dolar silah satın aldığında güçlü bir Arap varlığı ortaya çıkmadığı üzere Arap gururunu kurtaracak bir güç de oluşmuyor işte. Daha evvel de hepsi yüz milyarlarca dolar silah satın almıştı. Bu silahlarla her biri başındaki hiçbir meseleyle baş edemedi bile. Yemen’de onca silah Husilerin Yemen’i teslim almasını önleyemediği üzere, Sudan’da, Libya’da ve birçok yerde Arap erdem ve haysiyetini ayaklar altına alacak fitne fücurdan öbür bir işe yaramadı, yaramıyor. O kadar silah Gazze’de İsrail’e karşı bir caydırıcılık oluşturamadıktan sonra, çağın en yırtıcı en insanlık dışı soykırımını önleyemedikten sonra Arap erdemine hiçbir katkısı olmaz. Buna karşılık Gazze’deki yiğitler hiç kimseye muhtaç olmadan, hiç kimseden bir himmet beklemeden kendi imkanlarıyla verdikleri savaşla İsrail’e, hasebiyle o mükemmel silahları tedarik eden ABD’ye kök söktürdüler.
Güç silahın kendisinde değil, o silahı tutan eldedir.
Allah’tan diğerine dayanmayan o elin sahipleri bugün yalnızca Arap erdemini değil, bütün insanlığın onurunu kurtarıyorlar.
ARAP BAŞKANLARININ GÜÇLERİYLE ACİZLİKLERİ ORTASINDAKİ ORANTISIZLIK
Arap önderlerinin büyük bir gösterişle sergiledikleri iktidarlarıyla fiilen varlıklarını ve erdemlerini gaye alan akınlara karşı sergiledikleri pasiflik ortasındaki orantısızlık erdem kavramını ister istemez gündeme getiriyor. Natürel Arapların Suriye’de, Gazze’de, Yemen’de Irak’ta ve doğal ki Filistin’de İsrail ve ABD tarafından yahut şahsen kendi iç savaşlarıyla maruz kaldığı onca katliamı, onca aşağılamayı Arap gururunu zedeleyen bir olay olarak görmemeleri çok daha tuhaf, çok daha acınası bir durum.
Araplara nispet edilecek bir onur bir bütündür halbuki, rastgele bir Arabın maruz kaldığı bir hak ihlali karşısında bu gurur hissine sahip olanlarda çabucak harekete geçecek bir şey.
60 yıl boyunca Esed’in kendi Arap halkına karşı uyguladığı soykırım ve tehcir, dünyanın her tarafında Arapları mülteci, sığınmacı ve zavallı pozisyonuna düşürürken bir yandan da zedelenen Arap gururuydu. Ancak Arap ülkelerinin başkanları maalesef hiçbir vakit bu durumdan incinmediler bile.
Bırakınız incinmeyi birçok Arap ülkesi Suriye’den canını kurtarmak üzere kaçmak zorunda kalan Araplara kapılarını bile açmadı.
Oysa Gazze’de İsrail’in soykırımcı insanlık dışı katliamları insanlık gururunu, onurunu zedeliyor, incitiyor ve vicdan ayaklanmasına yol açıyor. Beşerler bunu kendilerine yapılmış üzere kabulleniyor ve isyan ediyorlar.
Bu ortada ölen her Gazzeli beraberinde Arap başkanlarının gururunu de gömüyor diyoruz ya, Gazzeli bu bombaların altında ölmüyor, onuruna bir şey olmuyor, aksine Gazze halkı bütün insanlığa onuruyla var olmanın harika örneğini sergiliyor. Gazzeli öldükçe diriliyor, başkaları yaşadıkça ölüyor.
