Türkiye bütün güç haritalarının “düğüm noktası” haline geldi. Barış masası kurabilen tek ülke. Olmadığı masadan imza çıkmaz! İçerideki ‘yabancı’lar un ufak oluyor. Daha büyük sürprizler gelecek! Biz haklı çıktık, onlar kaybetti.

İçeriden ve dışarıdan çok ağır ataklara maruz bırakıldı. Seyahat teröründen 15 Temmuz’a, Ege’nin silahlandırılmasından Güney sonlarımızın savaşla kapatılmasına, ekonomik taarruzlardan silah ambargolarına kadar…

Ve tahminen de en kıymetlilerinden biri Türkiye’nin yapıp ettiği, uğruna gayret verdiği her şeyin medya üzerinden sulandırılması, hafifletilmesi, yok sayılması, alaya alınması oldu. Asıl kanımıza dokunan buydu.

İçeride o denli faal sistemler kurdular ki, bir cins “iç işgalci deneme”ler yaşadık. Her ne kadar bugün bu iktidar alanları büyük oranda etkisizleştirilse de hâlâ “siyasi terör” üzerinden bir iç direnç devam ettiriliyor, silahlı terörü bitiren Türkiye’ye karşı “siyasi terör” canlı tutuluyor.

Hemen şunu söyleyelim: Türkiye şu an birçok ülkeyi, yanında durmak, iş birliği yapmak durumunda bırakan bir güç denklemi oluşturmuş, inşa etmiştir. Bunun temel kaynağı yüzyıllara dayanan siyasi genetik ve devletler sürekliliğidir.

Bin yıldır coğrafyamızı formatlayan imparatorluklar aklıdır. İşte son on beş yılımız, bu aklı, bu bilgeliği, bu güç inşasını durdurmak isteyenlere karşı gayret ile geçti.

Ve bu, çok daha erken olabilirdi. “Türkiye’yi durdurma” senaryosunun mimarları bizi yıllarca yavaşlattı. PKK 47 yıl, Suriye savaşı 14 yıl geciktirdi. Çok ağır bedeller ödendi. Meğer Türkiye yalnızca kendisi için değil, coğrafyasına ve dünyaya öğretecek çok şeyi vardı. Bunlar gecikti.

Şimdi milletlerarası sistem dağıldı. Güç haritası çöktü. BM ve üst kurumlar etkisizleşti. Avrupa Birliği tesiri zayıfladı. ABD globalden bölgeselleşmeye yöneldi.

Aktör, imparatorluk geçmişi olan milletler yine alana indi. Ve Türkiye’nin önünde büyük bir boşluk oluştu. O da yıllardır hazırlığını yaptığı gücü öne çıkardı.

Artık içerideki manilerin un ufak olduğunu görüyoruz. Bölgesel güç denkleminin merkezinin Türkiye olduğunu görüyoruz. Global barış ve iştiraklerin Türkiyesiz olamayacağını görüyoruz. Ve Türkiye bu alanın daha başında. Daha yeni başladı.

Suriye savaşının bitmesi, içerideki “yabancı” iktidar alanlarının dağıtılması, PKK’nın kendini feshetmesi, YPG’nin tasfiye ve silah bırakmasının gündemde olması üzere, Türkiye’nin elini rahatlatan daha çok şey yaşanacak.

Güç; tarihten, coğrafya kimliğinden, hafızanın tekrar keşfinden, global güç haritasının dağılmasından geliyor. Ve en akla yatkın bir yolla bu fırsat kullanılıyor.

Türkiye şu an milletlerarası diplomasinin düğüm noktasıdır. Memleketler arası güç ve ticaret koridorlarının düğüm noktasıdır. Çok daha kıymetlisi, Türkiye şu an dünyanın güç denkleminin, güç matematiğinin tam manasıyla düğüm noktasıdır.

Sadece dün İstanbul’da Rusya-Ukrayna Masası kuruldu. Ukrayna ve Rus heyetleri İstanbul’da görüşüyor. Olumlu bir hava yakalanırsa Trump ve Putin de İstanbul’a gelebilir. Erdoğan, Trump ve Putin’in İstanbul’dan dünyaya vereceği fotoğraf işte kelamını ettiğimiz yeni devir güç matematiğinin en tesirli sembollerinden biri olacak.

Hindistan-Pakistan savaşından Gazze’deki fecî kıyıma, Suriye bütünlüğünden Avrupa savunmasına, Afrika’daki Batı/sömürge zıddı ulusallaşma dalgasından Orta Asya’nın güç toplamasına, Rusya’yı Ukrayna’da saplandığı çıkmazdan kurtarmaktan İspanya ve İtalya ile ortak savunma teşebbüslerine, savaş ve çatışmaları Basra Körfezi ile Kızıldeniz ortasındaki jenerasyondan uzaklaştırmaktan Anadolu merkezli yeni yükseliş çağına, Pasifik’ten Atlas Okyanusu’na uzanan büyük coğrafyayı 21. yüzyılda “Süper Kuşak”a dönüştürmeye kadar, Türkiye’nin olmadığı hiçbir masadan imza çıkamayacağı artık dünyanın gerçeğidir.

Çünkü, bilhassa son beş yılda Türkiye’den öteki barış masası kuran hiçbir ülke yoktur. Ve bu, dünyanın tamamında geçerlidir.

Ve bütün bu gelişmeler, ABD ve Avrupa’nın coğrafyamızdaki silahlı tetkikçisi İsrail’in alanını daraltmaktadır, daraltacaktır. ABD’nin bile, İsrail’in istismarları yüzünden dünyayı kaybettiğini fark etmesi ve bu ziyanı azaltacak yeni denklemlere yönelmesi ibretliktir.

Öyle bir vakit gelir ki, İsrail’in kendi sonlarının dışına bakacak mecali bile kalmayabilir ve bu, çok kısa vakitte olabilir.

Tarih beş yüz yıllık bir dönüm noktasına girdi ve çok süratli akıyor. Daha da hızlanacak. Güç kaymaları, iki dünya savaşını kazanmışlar üzerinde kara bulutları biriktiriyor. Zinde, aydınlık, uzun müddet dinlenmiş milletler devreye giriyor ve bu, önlenemez, durdurulamaz.

Öyleyse çok daha büyük sürprizlere hazır olalım. “Türkiye 21. yüzyılın sürprizidir” hazırlıklı olalım. Bu sürpriz; içeride ülkesine karşı bayrak açanların, parmak sallayanların, öteki güçlerin ajandaları için siyaset, sermaye, bürokrasi alanında misyon yapanların yakasına yapışacaktır. Onlar için de tarihin sonu gelmiştir.

Özetle: Dünyanın yeni nizamı formatlanıyor. Geleceğin tarihi bugünlerde şekilleniyor. Nasıl yazılacağını sonraki kuşaklar görecek. Bizler lakin not almaya yetişebiliyoruz.

PKK kendini feshetmek zorunda kaldı. Aslında bitmek üzereydi. Cumhuriyet tarihinin en kanlı isyanı bitirildi. Osmanlı’daki iç isyanları sayfalarca okuduk. Türkiye’nin büyük yükselişi anlatılırken, elli yıl süren bu isyan da işte o denli yazılacak, anlatılacak.

Kurulan masalar yalnızca barış masaları değil. Güç paylaşımı, tarihi şekillendirme, coğrafyayı biçimlendirme masalarıdır. Bugünlere net cümlelerle, berrak bir akılla tanıklık edin. Her şey gözümüzün önünde oluyor. Tarih aslında biziz!

20. yüzyılın başında yaşayanlar yıkım/imha tarihine şahit oldu. Bizler, büyük inşa tarihine şahit oluyoruz.