AK Parti, bu ülkede ezilenlerin, gadre uğramışların omuzunda yükselen bir partidir. Kurulduğu günden bu yana parti mitinglerini takip eden biri olarak, mitinglerde kent eşrafından fazla bu toplumun en alt kesitinden AK Parti’yi bir umut olarak görenlerin katıldığını gördüm.

AK Parti’nin 22 yıl iktidarda kalması, bu profili değiştirmedi; genel seçimdeki bütün mitinglerde iştirak profili misal kümelerden oluşuyordu.

Genel seçimden kısa bir süre önce, “AK Parti iç kaleyi koruma etmeye çalışırken CHP önüne geleni satın alıyor” başlıklı bir yazı kaleme almıştım. Yazının başlığında ne emekli ne de dar gelirli sözleri vardı. Lakin yazı o kadar ilgi gördü ki, bu yüksek ilginin siyasete nasıl yansıyacağını varsayım etmek güç değil.

Yine seçim öncesinde “Yatırımlar tamamlandı, sıra milletin refahında” başlıklı yazılar yazdık. AK Parti, bugüne kadar ülkede oluşan refahı tabana yayabildiği için iktidar ömrünü uzatmayı başarmıştır. Ülke sosyolojisinin değerli bir kısmı hükümetin takviyesine gereksinim duymuyor; kendi durumları her halükârda geçinmelerini kolaylaştırıyor. Hükümetin toplumsal siyasetine gereksinim duyan kesim daha çok dar gelirliler ve emeklilerdir.

Pandemi süreçlerinin yaşanması, toplumsal güvenlik üzerine gelen EYT yükü, Ukrayna-Rusya savaşı, iktisatta ortaya çıkan kimi dengesizlikler ve sarsıntı bölgesinin tekrar inşasının bütçeye getirdiği ağır yük… Tüm bu sebepler, hükümetin mahallî seçim öncesinde karşı karşıya kaldığı sorunlardı. Siyasette iki tutum vardır: Öncelikli olarak sorunu çözersiniz yahut sorunu çözemezseniz münasebetleriyle toplumu ikna edersiniz. AK Parti, kurulduğu günden bu yana daima sorun çözerek bugüne geldiği için münasebet üretme konusunda kapasite geliştirmedi.

İBB Başkanı İmamoğlu, 5 yıl İstanbul için kayda paha bir hizmet yapmadı ve İstanbul’un en ağır sorunu olan kentsel dönüşümde yalnızca 2-3 bin konut dönüştürdü. Belediyenin yıllık bütçesi yaklaşık 600 milyar. Seçim öncesinde halkın karşısına, belediye hizmetleriyle direkt ilgisi olmayan üç başlıkta reklam yaptı: Anaokulu açtık, kent lokantası açtık, gençler için yurt yaptık. Her üç başlık da direkt belediyenin asli faaliyetlerinden olmamasına karşın oluşturulan psikoloji, belediye idaresinin iş gücünü bırakmış, yoksul fukaranın sıkıntısına düşmüş üzere bir imaj oluşturdu. Karşı çıkmak neredeyse yoksul fukaranın çıkarlarına karşı çıkmak manasına gelecekti.

Bu hafta sonu bir emekli yanıma geldi; epey saygılı bir halde, “Size bir soru sorabilir miyim?” dedi. “Buyurun,” dedim. Başakşehir, daha çok muhafazakâr ve dindarların yaşadığı bir ilçe. Ben sormadım, fakat beyefendi AK Parti seçmeniydi. Izdıraplı bir formda maaşından ve durumundan bahsetti, ben de sabırla dinledim.

İktidar partisinin emeklileri ve dar gelirlileri dikkate alması artık bir tercih olmaktan çıktı, bir mecburilik halini aldı. Öncelikli olarak AK Parti, bugüne kadar iktidarını bu kitle üzerine inşa etti ve ne emeklilerden ne de dar gelirlilerden vazgeçemez.

“Beyefendi, ülkemizi ve Cumhurbaşkanımızı seviyoruz,” diyerek selamlaşıp ayrıldık.

Önümüzdeki yıl için AK Parti’nin kesintisiz bir formda sürdürdüğü yatırımlar var. Sarsıntı bölgesine bütçeden ayrılan büyük bir hisse var. Kanaatim odur ki, savunma sanayii ve birtakım kritik stratejik yatırımlar hariç, önümüzdeki periyotta yatırımlardan kesintiye gidilerek dar gelirli ve emeklilerin hissesi artırılabilir.

7 Haziran 2015 seçimlerine giderken emeklilere 100 TL artırım verilebilir mi tartışması yapılmıştı. Bir arkadaşımız 50 lira artırım yapıldığını söyledi; kaç milyara denk geldi. Ben de “CHP’li bürokratlar üzere konuştun,” diye takıldım.

Bu tartışma esnasında o dönem AK Parti genel lider yardımcılığı vazifesinde bulunan Abdulhamit Gül, değerli bir ihtarda bulundu: “Bu cins sayı hesapları yaparken, AK Parti’siz üç ayın ülkeye maliyetini hesap edin, sonra bu kararları alalım,” dedi.

Ekonomist olmayan bir siyasi tarafından yapılan bu öngörü oldukça önemliydi. AK Parti, bugüne kadar iktidar olan bütün partilerden bir noktada ayrışmıştır. Başka partiler, iktidara gelince partiyi unutmuş ve iktidardan süratle uzaklaşmıştır. Sayın Cumhurbaşkanımız, bu konuda her daim hükümet kadar partinin geleceğini önemsemiştir. Çünkü parti olmayınca iktidar da olmuyor.