Pakistan ezberleri bozar. Hindistan savaşı kaybeder. Babür’ün dönüşünü izleriz. Bin yıllık tarih bugüne gelir, Güney Asya’da harita değişir. Belki de zamanı gelmiştir!
Hindu fanatiklerin Müslümanların üstüne saldırıp Batı’nın gözüne girme siyaseti iflasla sonuçlanacak üzere. Global güç haritasına, matematiğine, Batı’nın kendi içinde parçalanmışlığına, sonrası adımlara bakıldığında, Güney Asya’da fiziki haritaları da değiştirecek, Hindistan’ı küçültecek bir gelecek açık açık görünüyor.
Ne Pakistan Ortadoğu ülkesi ne de eski telaffuzların bir karşılığı var. Hindistan İsrail aklıyla hareket etmeye devam ederse, Kuzey bölgelerini büsbütün kaybedebilir, Çin karşısında ezilir, Hindistan ekonomik büyümesi büyük sarsıntı geçirebilirdi. Sanırım Pakistan’ın güçlü yanıtı Hindistan’a da İsrail’e de güçlü bir karşılık olmuştur.
Biraz daha geriye gidelim:
Hindistan, Batı’nın İslam’la savaşının ana yüklenicisi haline getirildi. İsrail ve ABD çok sağı, Soğuk Savaş’ın çabucak sonrasında başlattığı global Haçlı Savaşı için yeni devirde bu ülkeyi İslamofobi’nin ana karargâhı haline getirdi.
Hindistan içinde başlatılan Müslümanlara yönelik akınların savaşa dönüşeceği aslında kestirim edilmeliydi. Zira bu ülke, süratli ekonomik büyümesini siyasi ve askeri güce dönüştürmek, bölgesel harika güç olmak için Batı’nın da kabul edip destekleyeceği bir silaha gereksinim duyuyordu ve bu İslam’la savaş doktriniydi.
Hatırlayalım, son otuz beş yılda, ABD, İsrail ve Avrupalı ortaklarının Afganistan, Irak işgalleri, onlarca ülkede iç savaşlar çıkarması, onlarca terör örgütü kurması, global İslam tehdidi kavramları servis etmesi daima bu hedefle yapılmıştı. İsrail’in Gazze’deki soykırımı da işte tam bu fırtınanın en son halkasıydı.
Avrupa zayıflarken Batı’nın bu silah için alana süreceği Hindistan keşfedildi. Keşmir’de 29 “Hindu”nun bir terör saldırısı ile öldürülmesi tam da “din savaşı” çıkarma kurgusuydu. Olaya tekrar terörle çaba süsü verilecek, savaş bu türlü pazarlanacaktı.
Öyle de yapıldı. Hindistan bir anda parladı, işi topyekûn savaşa dönüştürmek için harekete geçti. Kurgu da kamuoyu da onlara nazaran hazırdı. Ve evvelki akşam harekete geçip Pakistan’a saldırdı.
Bir evvelki yazımda iki ülke büyük bir savaşa girerse neler olabileceğini yazmıştım. Şayet krizi hakikat sözlerle konuşacaksak bunlara tekrar bir bakmak zorundayız. Bu yüzden anlayışınıza sığınarak o cümleleri tekrar ediyorum:
Dünya; ABD-Çin ticaret savaşlarının ne tıp jeopolitik sonuçlara yol açacağına odaklanmışken, patlama Hindistan ile Pakistan ortasında oldu. ABD Hindistan’la ortak. Çin Pakistan’la ortak. Ortadoğu’dan Güney Asya’ya uzanan nesilde bir şeyler planlandığı açık. Orta Asya bile bunun içinde.
Sanki Türkiye’nin yakın olduğu bütün ülkeleri içine alan bir şeyler planlanıyor. Güya Çin-ABD güç çatışmasına nazaran yeni şeyler planlanıyor.
Türkiye askeri manada bütün takviyesiyle Pakistan’ın yanında olacaktır. Bangladeş de bu savaşa girecek. Çünkü Hindistan yanlısı diktatör Pir Hasina’nın devrilmesi sonrası, Bangladeş ve Pakistan “kardeş güçler” olarak ortadaki dayanışmayı süratle güçlendiriyor. Gerçekten Bangladeş ordusu da Hindistan hududuna yığınak yapmaya başladı.
Sadece Pakistan ve Bangladeş’in tıpkı anda savaşa girmesi bile Hindistan’ın ikinci kere parçalanması ile sona erebilir. Üstelik Çin’in kuzeyden baskısı şimdiden hissedilmeye başlandı. Bu, Hindistan’ı çok acı biçimde köşeye sıkıştırabilir.
Bu işin hesabı çok çabuk yapılmış, bu açık. Çin’in baskıları ve bu türlü bir savaş, Hindistan’ın bölgesel tesirlerini dramatik biçimde daraltacak, yıkıma uğratacaktır.
Hindistan’ın savaşla bir şeyi düzeltme, ele geçirme bahtı yok. Tarihinde savaşla bir şey kazanmış ülke değil. Her ne kadar abartılsa da bölgesel savaş kabiliyeti çok düşük. İsrail ve ABD için bir “yem” olmaktan öteye geçemeyecektir.
ABD ve İsrail’in dayanağı Hindistan’ı ayakta tutmaya yetmeyecek. Çin’e karşı Hindistan’ı öne çıkarma teşebbüsleri iflasla sonuçlanacak.
Hindistan’ın iktisadı ne kadar büyürse büyüsün, global iktidar alanındaki oyunculuğu son derece amatör. Emperyal kültürü neredeyse hiç yok. Bu son ikisi, global ve bölgesel güç uğraşının en kritik özelliklerdir.
Endonezya’dan Anadolu’ya, Akdeniz’den Atlas Okyanusu’na uzanan büyük coğrafyayı Güney Asya’dan kırma teşebbüsleri başarısız olur.
Sanırım İsrail şu an bunu denemeye çalışıyor. Ancak bence intihar ediyor. Bunun faturası İsrail’e kesilecektir.
Endonezya’dan Anadolu’ya kadar Hindistan’ın dayanak alabileceği tek bir ülke bile yok. Büsbütün yalnız kalır, felakete sürüklenebilir, Hindistan iktisadı başlamadan iflas eder.
Birileri Pakistan’ı Hindistan’la meşgul edip Ortadoğu’da öteki bir şey planlıyor. İsrail; İran’ı ABD gücüyle, Pakistan’ı Hindistan gücüyle, Türkiye’yi Yunanistan-Kıbrıs üzerinden yormaya çalışıyor. Yarın Endonezya’yı da Avustralya ile kapıştırabilirler.
Ama; son on yılda, Türkiye’nin müdahil olduğu bütün çatışma ve savaşlarda oyunun kuralları değişti. Dünya savaş tarihini değiştirecek gelişmeler, yenilikler yaşandı. Büyük imzalar atıldı. Sanırım bunun tepesi Pakistan-Hindistan savaşı olacak.
Savaş büyürse, Hindistan Keşmir’i kaybedecek. ABD-İsrail cephesi Güney Asya’da çok önemli mevzi kaybedecek. Endonezya’dan Akdeniz’e bir tane ABD-İsrail ortağı kalmayabilir. Bu jenerasyon büsbütün ABD’ye yabancılaşır.
Türkiye-İsrail savaşı dahil, tarihin büyük dönüşü için büyük adımlar atılır. Babür İmparatorluğu, Selçuklu, Osmanlı hepsi bu savaşa katılır! İngiliz parantezi kapanır.
Siz Güney Asya’da neler olduğuna bakarken, Hint-Pakistan savaşının yanıtının Akdeniz’de, Ortadoğu’da verileceğini sakın yabana atmayın!
Dünya yine Osmanlı’yı tartışırken sanırım Babür İmparatorluğu tarihi de açılacak ve 21. yüzyıla taşınacak. Onlar son iki yüzyılı tartışırken bizler bin yılı tartışıyor, bin yılın tarih hafızasını bugüne taşıyoruz.
Hafıza, miras, büyük savlar çok harita değiştirir. Umarız bu savaş başlamadan önlenir lakin büyürse, olacağı budur. Tahminen de o haritaların önemli manada değişme vakti gelmiştir.
