Sırrı Süreyya Önder, kırık hatıralar ve güzel umutlar

TBMM Başkanvekili

Sırrı Süreyya Önder

, kalp ana damarındaki yırtılma nedeniyle, tabiplerinin uzun vadeli kanaat belirtemeyecekleri ciddiyette bir sıhhat sorunu yaşıyor. Yakın geçmişte de bir kalp krizi geçiren Önder’e geçmiş olsun dileklerimi; ailesine sıhhat ve sabır temennilerimi iletiyorum.

Önder, 2011 yılında siyasete atılıp, tıpkı yıl İstanbul’dan milletvekili seçildiğinde zati direktör, senarist, oyuncu, müzik imalcisi, köşe müellifliği ve edebiyat ilgilisi olması nedeniyle çokça tanınan biriydi. Bizim mahalle tarafından tanınması ise

İsmail Kılıçarslan

sayesinde Kanal7’deki

Meksika Sınırı

isimli programa katılmasıyla mümkün olmuştu.

Edebiyat ilgisindeki iştirakimiz nedeniyle karşılıklı olarak gıyaben tanıştığımız Önder’le yüz yüze tanışıklığım da sanırım bu yıllara denk geliyor.

Ahmet Şimşek

ya da

Burhan Sönmez

getirmişti Önder’i Kebikeç Sahaf’a. Kebikeç açıldığı 2009 yılında zaten bir gri alan fonksiyonu üstlenmiş, fikir ve siyasetin uçlarında dolaşan Kürtçüler, Sosyalistler, Solcular ve Müslümanların açık diyalog yeri haline gelmişti.

Bunun olumlu sonuçlarından birini, o günlerdeki,

Sol İlahiyat

ya da yeni bir

Kurtuluş Teolojisi

etrafında yapılan tartışmalardan görmek mümkündür.

Önder’le en son siyasete atılmaya karar verdiği günlerde yani 2010 yılının sonlarında,

Selahattin Duman

için sipariş ettiği kitapları almaya geldiğinde görüşmüştük. Bundan kısa bir müddet sonra da şöyle bir iletisini almıştım: “Abi gel beni istediğin kadar döv, fakat solculara çatma.”

Bu isteğine olumlu karşılık vermemin mümkün olmadığını kendisi de biliyordu ki, aslında bunu mümkün kılmayacak olan

Gezi Parkı Eşkıya Kalkışması

’nın da eli kulağındaydı. O denli ki bu eşkıya kalkışması hem Kebikeç’in bizatihi üstlendiği gri alanı, hem uçtakiler ortasındaki diyalog imkanını yerle bir etti. Böylelikle Önder’den diğer arkadaşlarla da görüşmemiz bıçak üzere kesildi ve mezkûr fonksiyonunu tamamladığına karar verdiğim Kebikeç Sahaf’ı da 2013 yılının sonlarına gerçek kapattım.

Önder ismi temelinde bugünkü geldiğimiz noktada, İsmail Kılıçarslan’ın başını çokça ağrıtan “Şu Sırrı Süreyya Öncü’yü başımıza siz bela ettiniz” iletilerinin da artık kesildiğini iddia ediyorum (Bkz.: Sırrı ağabeye ne oldu? Yeni Şafak, 9.01.2016). Çünkü yakın vakitte katıldığı bir tv programında PKK’nın kendisini lağvetmesi konusunda “Şerefim üzerine temin ediyorum ki bu işin pazarlığı ya da kuralı yok. Pekala, bundan sonra ne olacak? Bundan sonra yürütülecek süreç için teknik, altyapı, hukuksal, siyasi birtakım enstrümanlara muhtaçlık var. Bunlar da bu sürecin koşulu değil ancak gereğidir. Bu ülkeyi bölmeyeceğiz, böldürtmeyeceğiz” diyen bir Önder’le karşı karşıyayız.

Gezi Eşkıya Kalkışmasında tomaların önüne atılan -ki siyaset dediğimiz biraz da gösteridir- Önder’in bu noktaya geleceğini iddia ettiğimi söyleyemem ancak ondaki ulusal ve yerli bir damarın varlığından daima emin olmak istemişimdir. Gerçekten geçmişteki

Sırrı Süreyya Önder’e bir çift söz

başlıklı yazımı da (Yeni Şafak, 23.03.3013) bu niyetle yazmış ve orada Önder’e şöyle hitap etmiştim:

“Diyarbakır’daki Nevruz kutlamalarını izledim. Tarihi bir vazife üstlenen Önder’in oradaki varlığından, okuduğu bildiriyle geleceğin inşasına olan katkısından kıvanç duydum.

Ama onun bu denli gücüyle, tesiriyle orada bir ay-yıldızlı bayrağın da yer almasını sağlamamasına üzüldüm.

(…)

Ay ve yıldız semavi kılavuzlarımızdır.

Biz hem zihniyet hem de hal olarak bayrağımızla bütünleşmiş durumdayız.

Zihniyet diyorum zira bu dünyanın bir köprüden ibaret olduğuna, bizlerinse birer yolcu olduğumuza inanıyor ve iman ediyoruz.

Hal diyorum, zira son üç yüz yıldır bir halden başka hale yürüyüp duruyoruz.

Ve o bayrak genel ismi dünya olan köprünün, zulme, despotizme, emperyalizme, nifaka, halkların haklarının gaspına karşı şunca yıldır sürdürdüğümüz itirazın en yüksekte asılı duran resmidir.

Hamasetle işim yok lakin o bayrak Çanakkale’de şehit düşen Kürt Memet’le, Urfa’da şehit düşen Türk Hasan’ın müşterek niyet, çaba ve anılarının birkaç hamakatin insafına terkedilemeyeceğinin ihtarıdır.

Akil insanların elleriyle şekillenmeye başlayan (inşallah en gerçek formuyla de tamamlanacak olan) toplumsal barış gayretlerinin kabilesel nefretleri değil, bir’likteki rahmeti gözettiğine inanmak istiyorum.

(…)

Sevgili Lider,

İşte o niyet, o çaba, o gayret bir ay-yıldızın içinden geçtiğinde fakat inebilir yeryüzüne.

Nevruz’da ateşin içinden geçebilenlerin aslında ay-yıldızın içinden de geçtiklerini bilmelerini isterdim.

Hiç kimseden değilse senden isterdim bunu sevgili Başkan.”

Önder’in bir an evvel düzgünleşmesini ve Türkiye’nin terör belasından kurtarılmasındaki kıymetli çabasını yürütmesini diliyorum.

Sırrı Süreyya Önder, kırık hatıralar ve güzel umutlar

Benzer İçerikler