Memleketin milletlerarası alanda onlarca sıkıntısı var. Antalya Diplomasi Forumu’nda global sorunların konuşulduğu ve birçok alanda Türkiye ile kesişen bahislerin gündeme geldiği bir süreç yaşanıyor. Ulus devletlerin merkezileşmesi konusunda örneklik teşkil eden Türkiye, bilhassa Avrupa devletleri tarafından dikkatle izlenirken; dünyada olup biteni umursamayan bir ana muhalefet partisiyle karşı karşıyayız.

İnönü’nün temsil ettiği tek parti nizamı sona erip hür seçimlerle Adnan Menderes’in iş başına geldiği günden bugüne kadar CHP, iktidara gelen her partiyi gayrimeşru görmüş; bu partileri iktidardan uzaklaştırmak için her türlü darbeyi, dahası Batılı devletlerle iş birliğini legal saymıştır.

Adnan Menderes, Turgut Özal, Necmettin Erbakan ve Recep Tayyip Erdoğan için yapılan muhalefetin niteliği hiçbir vakit değişmedi. CHP, kendisini ebedi iktidar için kurulmuş bir yapı olarak gördüğü için, iktidarı elinden alan her partiyi yalnızca rakip değil, direkt düşman olarak konumlandırmıştır.

CHP’nin bu ve gibisi argümanları artırılabilir. Birinci bakışta bu telaffuzlar haklı üzere görünse de, tamamının temeli epey zayıftır.

• Kitabın ortasından konuşalım: Bir belediye reklamcılarla kazanılır, teknokrat ve bürokratlarla yönetilir. Koca bir devri kapatan İBB’de Murat Ongun ve Necati Özkan dışında kamuoyunun tanıdığı bir teknik isim duymadık. Sn. Erdoğan periyodunda ise en az kırk teknik isim kamuoyuna mal olmuş, birçoğu bakanlık yapmıştır.

• Bu iki reklamcı, başkanı daha ilk günden cumhurbaşkanlığı adaylığı fikriyle yoldan çıkardı. Anlaşılan liderin da bu fikre oldukça meyli varmış. Daha İstanbul’a bir çivi çakmadan “Kahramanın Yolculuğu” isimli kitap yayınlandı.

• Devletin bir belediyesini yönetmeye başlarsınız, kimse size ne yaptığınızı, hangi işi kime verdiğinizi sormaz. İşlerin tarza uygun yapıldığı varsayılır, Sayıştay kontrolüyle süreç tamamlanır. Fakat harikulâde para hareketliliği ya da usulsüzlük kuşkusu doğarsa devreye hukuk girer.

• Bir soruşturma lakin önemli kanıtlarla açılır. Kamuoyunun bildiğinden kat kat fazla evrak ve delilin olduğu düşünülmektedir. 850 milyar lira bütçesi ve 30’a yakın iştiraki olan bir kurumu yönetirken bırakın makûs niyetli olmayı; ihmal etseniz dahi önemli bir çürümeye neden olabilir.

• İBB koridorlarında dillendirilen bir mevzu vardı: “1 milyar dolarımız olmadan Kılıçdaroğlu çetesinin elinden bu partiyi alamayız.” CHP kongre sürecinde bu başarıyı gösterdiler,

• Mahallî seçim kampanyalarında küçük partilere yapılan cömert dayanaklar ve satın almaların birebir kaynaktan beslendiği argümanları var. AK Partili bir belediye başkanı, rakibinin memur olmasına karşın “onun harcamalarına yetişemedik” diyerek kara para kuşkusunu açıkça lisana getirmişti.

• Beykoz, Şişli ve Beşiktaş belediyeleri kısa müddette yolsuzluk argümanlarıyla karakolluk oldu. Belediyelerden biri, seçim döneminde verdiği sözleri tutmak için çabukla yöntemsiz yollara başvurduğu argüman ediliyor.

• Kimi büyük harcamalarda, belediyeden iş alan tertip firmalarının işleri geçek bireylere yaptırdığı ama altlık oluştururken naylon fatura kullanıldığı argüman ediliyor.

• Evvelki devrin İBB küme başkanvekili Tevfik Göksu, Kadir Topbaş devrinde ihalelerin %17 kırımla gittiğini, Ekrem Bey periyodunda ise bu oranın %1’e düştüğünü tabir etti. Tek kalemde oluşan kamu ziyanını siz hesap edin.

Başkan, fiyakalı bir formda “100 metrekare kent lokantasıyla AK Parti’nin mega projelerini yendik” dedi. Pekala, bu mega projelerin paraları nereye gitti? Bu soruyu kimse sormuyor.

İstanbul’un trafik sorunu, yeşil alan gereksinimi, sarsıntı riski üzere bahisler hâlâ geçmiş devirde yapılan projeler sayesinde bir nebze yönetim ediliyor. Kadir Topbaş periyodunun altyapı yatırımları bugün bile İstanbul’u ayakta tutmaktadır. Lakin bugünkü idarenin İstanbul halkını umursadığı pek söylenemez.

2019 seçimlerinden evvel CHP için “Radikal Sevgi” konseptini geliştiren Ateş İlyas Başsoy, belediye liderlerine “Siz bugün liseye başladınız, kahraman olmanız yıllar alır” demişti. Fakat kahramanlık kitabı seçim bitmeden yazıldı.