Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) devir prestijiyle, Hitler’in Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi, Mussolini’nin Ulusal Faşist Partisi, Franco’nun İspanyol Falanjı Partisi ve Stalin’in Sovyetler Birliği Komünist Partisi ile çağdaştır.

CHP ile bu faşist partiler birebir siyasal ortamın eseridir. CHP ile bu siyasi partiler ortasında yakın tarihteki aksiyon ve icraatlara baktığımızda çok büyük benzerlikler göze çarpıyor. 5 partinin program ve yapılanmaları da birbirine çok yakın.

İkinci Dünya Savaşı’nda nazizm ve faşizmin mağlubiyetinin akabinde Hitler’in Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi ve Mussolini’nin Ulusal Faşist Partisi tarihe karıştı. İspanyol Falanjı Partisi ise 1975 yılında Franco’nun ölümüyle sona erdi.

Sovyetler Birliği Komünist Partisi de Sovyetler’in 1991 yılında dağılmasıyla siyasi hayatını tamamladı.

CHP, İkinci Dünya Savaşı sonrası oluşan yeni dünya nizamına ayak uydurmak ve kendi varlığını sürdürmek için göstermelik demokrasiye geçti. Birinci seçimde açık oy saklı tasnifle iktidarını 4 yıl daha sürdürmeyi başardı.

1950 yılında yapılan bâtın oy açık tasnifli seçimin arkasında halk tarafından tasfiye edildi. Cumhuriyet’in kurucu partisi olduğu için askeri bürokrasi başta olmak üzere, devlet idaresindeki bürokratların neredeyse tamamı CHP’nin emrindeydi. Valiler dahil tüm devlet memurları birebir vakitte CHP’nin memuruydu.

Bürokraside böylesine güçlü olmasına karşın CHP girilen her seçimde Demokrat Parti karşısında hezimete uğruyordu. CHP’nin iktidarı için tek deva askeri darbeydi. Hakikaten CHP’nin kışkırtması sonucu 27 Mayıs darbesi gerçekleşti. Menderes ve bakanları asıldı. Lakin halkın pes etmeye niyeti yoktu.

1965 yılında yapılan seçimlerde Demokrat Parti’nin devamı olduğu imasında bulunan Adalet Partisi bütün seçim hilelerine karşın büyük bir çoğunlukla iktidara geldi. CHP’nin de pes etmeye niyeti yoktu. 27 Mayıs’ta oluşturulan askeri vesayet, halkın iradesini iş göremez hale getirmek için daima silaha sarıldı. 71 muhtırası, 12 Eylül darbesi, 28 Şubat, 27 Nisan, 15 Temmuz daima bu vesayet ikliminin sonucudur.

CHP, halkın teveccühüne mazhar olamıyordu ancak vesayetle iktidar ortağı olmayı her devir başarıyordu. Ta ki Tayyip Erdoğan siyasete damga vurana kadar. Erdoğan bütün vesayetleri tek tek ortadan kaldırdıkça CHP’nin şirazesi güzelce kaymaya başladı.

2010 yılında FETÖ adeta CHP’ye kayyum atadı. O tarihten sonra CHP, Türkiye tersi her hareketin içinde yer aldı. Suriye’den Libya’ya, Karabağ’dan Doğu Akdeniz’e milletlerarası arenada cereyan eden her hadisede CHP, ülkenin menfaatlerinin karşısında konumlandı.

Elindeki vesayet gücünü kaybeden, siyaset üretemez hale gelen CHP, gerek içeride gerekse dışarıda birtakım güç odaklarının operasyon aracı haline getirildi. Bir evvelki CHP İstanbul İl Başkanı Kaftancıoğlu’nun tabiriyle şizofren müteahhit tarafından satın alınan bir siyasi oluşuma dönüştü. Günümüzde CHP’de en aktif isimler, ya şizofren müteahhidin adamı ya da 1938 yılında Hatay’ın Türkiye Cumhuriyeti’ne katılması konusunda yapılan referandumda Hatay’ın Fransızların mandasında kalmasını isteyenlerin torunları…

CHP miadını doldurdu, misyonunu tamamladı. Siyasi partiler mezarlığına yatay geçiş yapmasının vaktini çoktan aştı.