Dün öğlenden sonra Edirne Kapalı F Tipi Cezaevinde yatan Selahattin Demirtaş’la görüştüm.

Tam 2 saat boyunca söyleştik.

Geçmişi konuştuk.

Bugünü konuştuk.

Yarını konuştuk.

Uzun uzadıya barış sürecini konuştuk.

Bu satırları ivedilikle köşe yazımı yetiştirmek üzere yazıyorum.

Yazılacak çok şey var.

Selahattin Demirtaş’la konuşmamız birbirine emanet konuşmalar olduğu için burada paylaşacak değilim elbette.

Kendisiyle yayınlanmak üzere söyleşi yapmak için girmediğim için ikimizin ortasında geçen konuşmalar, sürece dair tahliller lakin müşahede çerçevesinde aktarılabilecek şeyler.

Ama şu kadarını söyleyeyim: Demirtaş’ı her manada çok olgun buldum.

Sürece dair fikirleri ve teklifleri demokratik siyaset ismine da, barışın kalıcılaşması ismine da çok manalıydı.

Dili ve üslubu takdire şayandı.

İçinde kinden ve öfkeden eser yoktu.

İnadına barış diyordu.

Onu dinledikçe barışa dair umutlarım arttı.

Onca yıldır daracık bir hücrede hayatını sürdüren birinden barışa dair o sözleri duymak sahiden kıymetliydi.

Öfkesine yenik düşmeyenler, geçmişe takılıp kalmayanlar lakin barışı inşa edebilirler.

Demirtaş’ta bu türlü bir duruş gördüm.

Barışın yeni paradigmasına dair söyledikleri ziyadesiyle çok kıymetliydi.

Öcalan’ın davetine koşulsuz-şartsız takviye vermek gerektiğine inanıyordu.

Silahların ne değerine olursa olsun ortadan çekilmesi gerektiğine dair inancı tamdı.

Bunun için barışın lisanının inşasını kaide görüyordu.

Barışın lisanı inşa edilirse barış sürecinin muvaffakiyete ulaşacağına yürekten inandığını söylüyordu.

Karşılıklı güvensizlikler…

İhtiyat ve temkin…

Süreci sekteye uğratacak lisan ve yaklaşımlar…

Silah bırakmanın hiçbir formda kaideye bağlanmaması gerektiği…

Demokratikleşmenin güya silah bırakma koşuluymuş üzere konuşulmasının yanlışlığına dair tespitler…

Herkesin hassasiyetini ortaklaştıran bir anlayışın ve lisanın gerekliliği…

Çok evvelce ortadan çekilmesi gereken silahların bugüne kadar devrede olmasının yol açtığı yıkımlar…

Ve artık hiçbir kurala ve gerekliliğe bağlanmadan koşulsuz-şartsız silahların devreden çıkartılması…

Yalnızca siyasette karar kılmak…

Öcalan’ın tam da bunu amaçlayan yeni paradigmasının siyasetini yapmanın ehemmiyetine dair yaptığı vurgular çok değerliydi.

Bu yazıyı yetiştirmek için noktalamadan evvel önemlilikle belirtmek istediğim bir konu var.

Demirtaş, sürecin üzerine oturduğu yeni paradigmayla alakalı olarak “talep-vaat” çerçevesinde çok kıymetli bir ayrıma dikkat çekerek şöyle dedi:

“Bu devlet bizim devletimiz. Biz talepte bulunmuyoruz, biz vaatte bulunuyoruz. Bizim vaadimiz Türkiye’yi birlikte büyütme talebidir. Ülkemiz için gerekli olan demokratikleşmeyi ne bir talep olarak ileri süreriz ne de silah bırakmanın kuralı olarak. Biz hepimize ilişkin olan devletimizi ve ülkemizi büyütmek için ne lazımsa birlikte oturur konuşuruz ve lazım olan her şeyi birlikte adım atarak gerçekleştiririz. Kimse demokratikleşme talebini güya silah bırakmanın kuralı yahut gereği olarak gördüğümüzü sanmasın. Bu, Öcalan’ın açıkladığı yeni paradigmaya aykırıdır.”

Mealen aktardığım bu sözleri bence hayati kıymettedir.

Sürecin siyaseti bu anlayış üzerine oturursa eminim ki karşılıklı güvensizliklerin de önü kesilir.

Süreci bozmak için pusuda bekleyenlerin de hevesleri kursaklarında kalır.

Demirtaş, Öcalan’ın paradigmasına sıkı sıkıya bağlı.

Sürece en manalı katkı sağlayacak bir siyasi aktör.

Karşılığı ve gücü olan bir isim.

Kendisiyle ilgili hiçbir beklentisi yok.

Kendisinin salıverilmesiyle alakalı bir talebin barış sürecine bağlanmasından da görebildiğim kadarıyla çok rahatsız.

Bu bağlamda söylediği şu kelam kanaatimce barışın kendisinde nasıl her şeyin üstünde bir gayeye dönüştüğünü göstermesi bakımından değerli:

“Barış bizim şahsi geleceğimizin çok üstünde hayati değerde bir sorundur. Kâfi ki barış olsun. Barışın gerçekleştiğini göreyim, burada ölmeye razıyım.”

Demirtaş’ın Sayın Cumhurbaşkanımızın ve Bahçeli’nin rolüne biçtiği kıymeti sözlerle tanım etmek imkânsız.

Demirtaş, Öcalan’ın yeni paradigmasının siyasetini geniş kitlelere yayabilecek bir saygınlığa ve güce sahip.

Söyledikleri bir bütün olarak barışın inşasını sağlayacak siyasetin ana çizgilerini sunuyordu.

Umarım bu süreçte daha çok konuşur.

Ve umarım bu süreçte Demirtaş’ın kelamlarına daha çok kulak verilir.