Müslümanlar tarafından sabır, ibadet, rahmet, mağfiret ve rahmet ayı olarak kabul edilen, büyük bir coşku ve heyecanla karşılanan Ramazanın esas özelliklerinden biri, Kur’an’ın bu ayda indirilmeye başlanmış olup ayet ve hadislerde bin aydan daha güzel olduğunun bildirilmesidir.

Müslümanlara Kur’an’ın birinci ayetlerinin vahyedildiği Kadir Gecesi, bu ayın içindedir. Hangi gün olduğu bilinmemekle birlikte Ramazan ayının 27. gecesi, Kadir Gecesi olarak kabul edilmektedir. Kimi İslam alımlarına nazaran ve hadislere nazaran ise Kadir Gecesi, Ramazan ayının son 10 günü içerisinde yer almaktadır. Hangi gün olduğu kesin olarak bilinmediği için Müslümanlar, Ramazan’ın bu son 10 gününü dikkatli ve şuurlu bir biçimde geçirirler.

Kadir Gecesi ile ilgili olarak, Kur’an’ın 97. mühleti olan Kadir Müddeti’nin birinci üç ayetinde “Şüphesiz, biz O’nu Kadir gecesinde indirdik. Kadir gecesi bin aydan daha iyidir.” denmektedir.

Akıllı, ergenlik çağına ulaşmış ve oruç tutmasına mani bir mazereti olmayan her Müslüman’ın Ramazan orucunu tutması farzdır.

Unutarak yemek, içmek orucu bozmaz. Peygamber Efendimiz, ”Bir kimse oruçlu olduğunu unutarak yer, içerse orucunu tamamlasın, bozmasın. Zira onu, Allâh yedirmiş, içirmiştir” buyurmuştur (Buhari, ”Savm”, 26). Unutarak yiyen içen kişi, oruçlu olduğunu hatırlarsa çabucak ağzındakileri çıkarıp ağzını yıkar ve orucuna devam eder Oruçlu olduğunu hatırladıktan sonra yeme-içmeye devam eden kişinin orucu bozulur, kaza edilmesi gerekir.

Sözlükte “sabah olmadan evvelki vakit, gecenin son üçte biri” manasındaki seher sözüyle birebir kökten gelen sahûr (sehûr, sühûr), dinî bir terim olarak oruç tutmaya hazırlık olmak üzere fecrin doğmasından evvel yenen yemeği tabir eder. Kimi hadislerde bunun için “ekletü’s-sehar / ekletü’s-sühûr” tabiri kullanılmıştır.

Sözlükte “kendini tutmak, engellemek, el çekmek, geri durmak” manalarına gelen imsak, dinî bir kavram olarak, fecr-i sâdıktan, iftar vaktine kadar yemeden, içmeden, cinsel bağlantı ve öteki orucu bozan şeylerden uzak durmak, el çekmek demektir. İmsakin zıttı iftardır.

Halk ortasında ise “imsak” oruç tutmaya başlanan fecr-i sâdığın oluştuğu vakit manasında kullanılır. Bu manada imsak, oruca başlama vakti demektir.

Oruca ne vakit başlanıp ne vakit bitirileceği Kur’ân-ı Kerîm’de şu biçimde açıklanmıştır: “(Ramazan gecelerinde) şafağın aydınlığını gecenin karanlığından ayırt edinceye (tan yeri ağarıncaya/fecr-i sâdığa) kadar yiyin, için. Sonra da akşama kadar (yiyip içmeden, cinsel alakada bulunmadan) orucu tamamlayın.” (el-Bakara, 2/187).

Mersin, Türkiye’nin güneyinde yer alan bir vilayetimizdir.

Mersin’in tarihi, çok eski vakitlere kadar dayanmaktadır. Birinci yerleşimler, Neolitik Çağ devrine kadar uzanmaktadır. Daha sonra, Hititler, Persler, Romalılar, Bizanslılar ve Osmanlılar üzere birçok medeniyetin izleri Mersin’de bulunmaktadır. Mersin, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasından sonra, 1933 yılında vilayet statüsüne kavuşmuştur.

Mersin, Akdeniz kıyısında yer almaktadır ve Türkiye’nin güneyinde bulunan bir vilayetimizdir. Mersin, 15.855 km²’lik bir alanı kapsamaktadır. İlin en yüksek noktası olan Medetsiz Dağı 3.524 metre yüksekliğiyle Mersin’in farklı coğrafyasını oluşturur. İlin ekseriyetle kıyı kesiti epey verimli topraklara sahip olmakla birlikte, Toros Dağları’na gerçek gidildikçe daha da dağlık ve kurak bir yapıya sahiptir. Mersin’in kıyı şeridi boyunca Akdeniz iklimi hakimdir.

Mersin ilinin 13 ilçesi bulunmaktadır. Bu ilçeler: Akdeniz, Anamur, Aydıncık, Bozyazı, Çamlıyayla, Faziletli, Gülnar, Mezitli, Mut, Silifke, Tarsus, Toroslar ve Yenişehir’dir. İlçelerin her biri, tarihi, kültürel ve turistik yerleri ile farklı özelliklere sahiptir. Örneğin, Silifke’de tarihi bir kale ve Roma periyoduna ilişkin sarnıçlar bulunurken, Tarsus’ta Aziz Paulus’un doğduğu mesken ve Gözlükule Antik Kenti görülmeye kıymet yerler ortasındadır.