Ramazan geldi. Hem o denli bir gelişle geldi ki üzerimizde geçen Ramazan’dan beri biriken ne kadar kir varsa onları tertemiz etmek için geldi. Bir fırsat olarak geldi.

Ramazan geldi. Başı rahmet, ortası mağfiret, sonu da günahlardan kurtuluş muştusuyla dolu olarak geldi.

Ramazan geldi. Bütün berbat alışkanlıklarımızdan kurtulmaya, bütün günahlarımıza tövbe etmeye, bütün sevaplarımızı artırmaya geldi. Öbür bir matematikle, diğer bir mühendislikle, öbür bir öykümüz olabileceğine inanmamızı sağlamak üzere geldi.

Ramazan geldi. Göklerden bir haber, ötelerden bir kurtarıcı olarak geldi. Şairin “hilal göründü, kara göründü, kurtulduk” diyerek anlattığı halde geldi.

Ramazan geldi. Bizler, çağdaş hayatın hayhuyu, gündelik koşuşturmanın telaşı, dünya hayatının meşgalesi içerisinde boğulmuşken bize elini uzatıp “hele biraz yavaşla, hele biraz içine dön, hele biraz kurtul yüklerinden” demek için geldi.

O halde soru şu olsun: O karaya ayak mı basacağız, “bir kulaç daha atsak karadayız” mı diyeceğiz yoksa o kirden ve pastan, telaştan ve uğraşıdan, heva ve hevesten, dilek ve hazdan yapılma denizde dolaşmaya devam mı edeceğiz?

O halde yanıt şu olsun: Bu büsbütün sana bağlı.

İçine, ancak içinin karanlıklarına değil aydınlıklarına gerçek bir seyahat fırsatı olarak kıymetlendirecek misin Ramazan’ı? O vakit karadasın.

Nasıl olacak pekala bu? Evvel, lakin her şeyden evvel yalnızca kendinde başlayıp kendinde biten bir “bayrama ulaşım rotası” yapacaksın kendine. Bir kılavuz. Gündelik rutinini değiştirebileceğin bir yol haritası. “Bolca Kur’an mı okuyalım, zikre mi yüklenelim, beyhude namaz mı kılalım, yetim mi sevindirelim, gereksinim sahiplerine sofra mı kuralım?” diye sorma bana. Senin rutininin ne olduğunu bilmediğim için onu nasıl değiştireceğini de bilemem ben. Fakat şunu biliyorum. Ramazan gelir ve seni kendisine benzetmeyi başarırsa, yani sen Ramazan’ın seni değiştirmesine müsaade verirsen kurtuldun demektir.

Elbette iftar sofran öteki günlerde kurduğun sofralardan biraz daha farklı olacaktır. Olağan bir şey bu. Lakin sofran Firavun sofrasına benzeriyse aman diyeyim ki Ramazan’ı boşa götürdüğünün resmidir.

Elbette ritmin değiştiği için her zamankinden biraz daha fazla uyuyacaksındır. Olağan. Lakin orucu uykuya tutturmaya kalkışırsan Ramazan’ın dönüştürücü gücünü de anca rüyanda görürsün.

Elbette aç olduğun için, susuz olduğun için tahammül eşiğin azıcık düşecek, oruç seni bir ölçü etkileyecektir. Olağan. Fakat oruç tutuşun etrafındakilerde bir “öff be, tutmasa daha âlâ olur” dedirtiyorsa dert büyük demektir.

Bir de doğal tahminen de en kıymetlisi olarak Ramazan’ı bir yeme içme ayı, bir yeme-içme şenliği olarak görme yanlışlığı var. Çok lakin çok berbat bir alışkanlığa dönüşüyor bu artık ülkemizde. Yetimin, muhtaçlık sahibinin, muhtacın, yoksulun hakkını gözetmek mis üzere bir ihtimalken Ramazan’ı görgüsüz bir gastronomi şenliğine çevirmek sanıyorum ki Ramazan’ı bütünüyle es geçmek manasına gelecektir.

Dönelim başa.

Ramazan geldi. Allah oruçlarımızı makbul eylesin. İftar sofralarımızı bereketli kılsın. Sahurlarımızın ecrini versin. Allah cümlemizi Ramazan’ı hakkıyla idrak, inşa ve imar edecek kullarından eylesin.