Tabiattaki en yabanî, en acımasız hayvan hangisidir? Yavrularını dahi yiyebilen aslan mı? Güçlü çenesiyle her şeyi parçalayan timsah mı? Avını öldürmeyen, can çekiştiren sırtlan mı? Yılan, akrep, ayı? Hayır, tabiattaki en yabanî, acımasız, vicdansız hayvan guguk kuşudur.

Guguk kuşu, kendi cinsinden olmayan, kuluçkaya yatmış diğer bir kuşu sinsice izler. Kuluçkadaki kuş, biraz beslenmek için yuvayı, yumurtalarını terk edince guguk kuşu süratle yuvaya konar, yumurtalardan birini atar, yerine, o yumurtalara teğe bir benzeyen kendi yumurtasını koyar ve süratle uzaklaşır. Kuş yuvaya döndüğünde yabancı yumurtayı fark edemez, bütün yumurtaları dikkatle, hassasiyetle korur, sıcak meblağ. Guguk kuşunun yumurtası erken çatlar, yavru çıkar. Anne kuş yavruyu beslemeye başlar. Bazen anne kuşun cinsi guguk kuşundan çok küçük olur, anne kuş bu devasa “yavrusunu” besleyebilmek için canhıraş çalışır. Öteki yumurtalar kırılıp annenin kendi yavruları çıktığında guguk kuşu yavrusu büyümüştür; başka yavruları öldürür, onları ağaçtan atar, yuvayı dağıtır, uçar, masraf.

Daha büyük zalimlik olabilir mi?

Fetullahçıların üniversite imtihan sorularını çalmaları işte tabiatın bu en yabanî hayvanı, guguk kuşunun zalimliğine, bencilliğine benzer. Çaldıkları sorularla sınavı kazanır, bir kısma yerleşir, diplomayı alır, işe girer, 30-40 yıl boyunca oradan maaş alır, sonra emekli olup ölene kadar refah içinde yaşarlar. Kendileri bu türlü bir hayat yaşarken, bunu sahiden hak etmiş bir insanı da tahminen ömür uzunluğu mağdur etmiş, onun yerine geçmiş, onun hayatını çalmışlardır.

Ekrem İmamoğlu’nun diplomasına ait tartışmalar da guguk kuşunun o zalimliğini, o bencilliğini hatırlatıyor: 18 yaşındaki gençler hayatlarının en kıymetli imtihanına aylarca hazırlanmış, kaygıyla, gerilimle, telaşla imtihana girmiş, kimi istediği puanı almış ve arzuladığı kısma yerleşmiş, kimi az puan alarak hayatını ona nazaran şekillendirmiştir. Ekrem İmamoğlu ise, bütün bu uğraştan, tansiyondan, kıran kırana yarıştan uzak, baba parasıyla Kıbrıs’ta o vakitler merdiven altı olan bir okula kaydoluyor, 2 yıl tatil yapıyor, sonra, iltimasla, torpille, hem üniversite imtihanına girenlerin, hem de yatay geçiş için başvuranların önüne geçiyor, bu halde aldığı diplomayla kendisine bir hayat kuruyor.

İlk ilmek yanlış düğümlenmiştir, birinci tuğla sakat konulmuştur. Daha hayata başlarken, temel, çürük atılmıştır. Yavru guguk kuşunu besleyebilmek için anne kuş çırpınırken, telef olurken, annenin öz evlatları ölürken, yuvalar dağılırken, guguk kuşu yuvadan uçmuş, şen, uçarı hayatın tadını çıkarmaya başlamıştır.

Daha müthişi ise şudur: Fetullahçıların ya da İmamoğlu’nun daha hayatın başında yaptıkları ve tüm ömürleri boyunca onları öne çıkaracak hilelerini lisana getirdiğinizde, “Ama şu da yapıyor, bunun oğlu, şunun kızı da yaptı, şu da var, bu da var” diyerek bir haksızlık, bir ahlaksızlık geniş kitleler tarafından yasallaştırılıyor.

Kim, ne hedefle, nasıl yaparsa yapsın, haksızlık ağır bir günahtır ve mağdurların külliyen helalleşmeden tövbesi de mümkün değildir. Haksızlığı “Ama onlar da yapıyor” diyerek legalleştirmek ise, ağır bir günahı yok saymak suretiyle insanı dindarsa dinden çıkarır, değilse de insanı insanlıktan çıkarır, çürütür, gayesi için her yolu, her metodu mubah, yasal gören bir yabanî, vicdansız, zalim, bencil yaratığa dönüştürür. Yolun başında hak yemiş bir beşerden yolun sonuna kadar hayır beklenmez.

Robin Hood’un zenginden çalıp yoksula dağıtması, onun bir hırsız olduğu gerçeğini değiştirmez.

Çalıp çırpmayı, ezip geçmeyi, oburunun omuzunda, diğerini sömürerek yükselmeyi, hak yemeyi, torpili, iltiması, nüfuz kullanmayı davası, ideolojisi, partisi, siyaseti için legal gören bir anlayıştan ülkeye de millete de hayır gelmez; bunu legal gören bir toplum ise alarm vermektedir.

Allah var, vefat var, hesap var.

Hepinize güzel Ramazanlar…