Türkiye’nin iktisadına taraf veren kapitalist ağababaları, ülkenin seçilmiş hükümetine ayar veriyor. Güya bir darbenin ayak sesleri üzere açıklamalar yayınlıyor.

28. yılında 28 Şubat darbesine yakından bakmak ve emsal darbelerin vuku bulmasının önüne set çekmek gerekiyor.

28 Şubat bitti diye kendimizi kandırmayalım. 

28 Şubat fiilen bitti ancak bizi de zihnen bitirdi. Sözgelişi, başörtüsü gayretini kazandık fakat tesettürü kaybettik. 28 Şubat’ın yol açtığı, yaşattığı travmanın kaçınılmaz sonucuydu bu.

Türkiye, iki asırdır çok büyük travmalar yaşıyor…

İki asırdır, bu ülkede “ipler”, bu ülkenin has çocuklarının elinde değil -hâlâ!

Türkiye, Fırat Kalkanı’yla birlikte bağımsızlığına kavuşma yolunda birinci tarihî adımı attı. Lakin yolun başındayız şimdi…

Tanzimat’tan 28 Şubat’a kadar bu toplum, dışardan dayatılan, içerde celladına âşık edilen seçkinler tarafından uygulanan travmatik ameliyatlarla hizaya getirilmeye, “adam edilmeye”, ehlileştirilmeye, mankurtlaştırılmaya çalışılıyor…

200 yıllık çağdaşlaşma (münhasıran laikleşme) tarihimiz, temel itibariyle Türkiye’nin içerden teslim alınması tarihidir; dışardan fiilen sömürgeleştirilmeyen bu toplumun içerden zihnen sömürgeleştirilmesi, epistemik / zihnî köle yapılması serencamı. 

28 Şubat, tekrar mazlumlara, İslâm dünyasına öncülük edecek müslüman Türkiye’nin gelişinin durdurulması teşebbüsünün son ürpertici perdelerinden biridir.

28 Şubat, üç büyük ihanetin ismidir:

Birincisi, “irtica tehdidi” palavrasıyla, toplumun İslâmî kimliğinin yok edilmesi ihanetidir.

İkincisi, 28 Şubat, Türkiye’nin parçalanmasının zihnî, sosyo-kültürel temellerinin atıldığı bir ihanetin ismidir.

Üçüncüsü, İslâm’ın protestanlaştırılması ihanetinin dönüm noktasıdır.

İhanet sözünü, o denli ulu orta kullananlardan hazzetmem. Lakin yaşananları, ihanet’ten öteki bir şeyle izah etmek zorlaşıyor, maalesef.

İki asırdır gökkubbemiz çöktü; bütün dünyayı kan gölüne çeviren emperyalist Batılılar, İslâm dünyasını da işgal ettiler, talan ettiler, paramparça ettiler ve fiilen / siyaseten köleleştirdiler!

Batılıların sömürgecilik ve emperyalizm tarihi sürecinde, İslâm dünyası üzerinde uygulamaya koydukları -Şark Problemi çerçevesinde hayata geçirilen- iki büyük strateji vardı: Birincisi, tarih yapan bir aktör olarak İslâm’ı (yani İslâm medeniyetini) tarihten uzaklaştırmak. Bunu, Osmanlı’yı, Türk dünyasını, Hindistan’ı, Arap dünyasını paramparça ederek başardılar.

İkincisi, Müslümanları İslâm’dan uzaklaştırmak… Kabaca yüzyıldır bu stratejiyi uyguluyorlar değişik formlarda….

28 Şubat postmodern darbesi, Müslümanları İslâm’dan uzaklaştırma projesinin son perdesidir.

Düşünün…

1990’da Soğuk Savaş bitirilmiş. Hem de alelacele!

Niçin?

Osmanlı’nın durdurulması, Hindistan’ın parçalanmasıyla tarihten uzaklaştırıldığı düşünülen İslâm Fas’tan Malezya’ya kadar, Müslümanların hem emperyalistlere karşı direniş çabalarında hem de yine diriliş mücahedelerinde belirleyici yegâne güç, yegâne sarsılmaz kaynak pozisyonuna yükselmiş…

Batılıları çıldırtan bir gelişme bu!

İslâm dünyasında uygulanan, nasyonalist ve sosyalist projelerin çökmesi, (Nasır’ın, 6 günde İsrail ordularının Mısır ordusunu yerle bir etmesiyle bitmesi), İslâmî telaffuzların çığ üzere büyümesiyle sonuçlanınca emperyalistler paniğe kapıldılar ve Soğuk Savaş’ı resmen bitirerek, “terörle savaş” maskesiyle -kendi icat ettikleri örgütleri- kullanarak “İslâm’la postmodern savaş” sürecini başlattılar.

Küresel sistem İslâm’la savaşırken, Türkiye’deki sivil ve askerî oligarşi, irtica dediği İslâm’ı Türkiye’nin bir numaralı güvenlik tehdidi olarak konumlandırmaktan çekinmedi.

Böylelikle global sistemin kölesi olduğunu bir sefer daha gözler önüne serdi.

Oysa benimsenen proje, bu topraklara, bu toprakların çocuklarına ihanetti: Bu toplumun tarih yapmasını mümkün kılan ruhköklerini kurutmak hedefiyle imam-hatipler kapatıldı, Kur’ân Kursları 15 yaş öncesi çocuklar için yasaklandı, başörtülü kızlara üniversitenin kapıları kapatıldı!

Bunu, sömürgeciler bile yapamazdı!

Oysa imparatorluk bakiyesi ve nüfusun % 98’inin resmen müslüman olduğu bir ülkede, toplumun ortak kimliği, müslüman kimliği pekiştirilmeliydi; ama tam zıddı yapılarak İslâmî kimlik aşağılandı, toplumu mankurtlaştıracak adımlar atıldı her alanda.

Toplumun İslâmî köklerini kurutmak, bu topluma yapılabilecek en büyük ihanetti.

Bunun faturasını bu toplum daha sonra çok ağır ödeyecekti… 

İşte ikinci büyük ihanet tam bu noktada devreye girdi: Toplumun İslâmî kimliğini aşağılayarak, laik kimliği her alanda dayatmaya kalkışmak, etnik kimliklerin kaşınmasıyla ve etnik kimliklerin İslâmî kimliğin önüne geçmesiyle sonuçlandı.

Bu, Türkiye’nin parçalanmasının tohumlarını eken büyük bir ihanetin başlangıç noktasıydı.

Oysa yapılması gereken şey, tam aksine, İslâmî duyarlıkları, kimliği, telaffuzları pekiştirmekti: Bunun için de gerekli tarihî malzemeyi seferber etmek gerekiyordu. Meselâ, Türklerle Kürtler ne vakit ki, omuz omuza vermişler, işte o vakit hem emperyalistlerin oyunlarını püskürtmüşler hem de müşterek bir medeniyet dünyasını birlikte inşa etmişler. Kardeşliklerini tarihe nakşetmişler.

İslâmî kimliğin ve duyarlıkların bastırılması, laik kimliğin ve duyarlıkların dayatılması, kaçınılmaz olarak etnik kimliklerin, İslâmî kimliğin önüne geçmesine, bu da, Türkiye’nin parçalanma sürecinin tohumlarının ekilmesine yol açtı.

Özetle: Bu ülke, bu türlü bir ihanet görmedi!

Hem irtica diyerek İslâmî kimlik, duyarlıklar bastırıldı; hem etnik kimlikler kaşınarak ülke bölünmenin eşiğine fırlatıldı; hem de toplumun İslâmî ruhkökleri bastırılarak İslâm’ı protestanlaştıracak tehlikeli bir proje icat edildi. 

Kemalizm’in projesi, İslâm’ı hayattan uzaklaştırmak ve tekrar hayata istikamet verecek bir güce ulaşmasının önünü tıkamaktı. Bunun yolu İslâm’ı sekülerleştirmekten yani protestanlaştırmaktan geçiyordu.

FETÖ marifetiyle İslâm siyasetten ve hayatın her alanından uzaklaştırıldı; evvel Erbakan’a darbe yapıldı ve FETÖ’nün önü 28 Şubatçı generaller tarafından açıldı; akabinde İslâmî duyarlıkların aşındırılması süreci hızlandırıldı. FETÖ marifetiyle Erbakan Hoca’nın inşa ettiği Müslüman siyasî şuuru linç edildi!

İşte size 28 Şubat’ın üç büyük ihaneti!

Eğer bu üç büyük ihanet derinlemesine sorgulanmazsa, bu ülke, bu çeşit ihanetlerden hiç

bir vakit kurtulamaz ve belini aslâ doğrultamaz!

Sözün özü: Türkiye’nin iki asırdır içine sürüklendiği çıkmaz sokak, bu ülkenin ruh köklerinin yok olmasının eşiğine sürüklenmesi oldu. Bu türlü giderse bu topum İslâm’ı kaybetme ve hatta terk etme felaketine sürüklenmekten kurtulamaz. Şayet bu toplum İslâm’ı kaybederse bu ülke çarçabuk leş kargalarına peşkeş çekilir -Allah muhafaza!