’ın
karşısındaki
görüntüsü, on yıllardır özelde Arap dünyasındaki, genelde coğrafyamızdaki bütün problemlerin temelidir.
Savaşların, işgallerin, istikrarsızlıkların, iç çatışmaların
, kitlesel huzursuzlukların hatta terör örgütlerinin bu kadar faal olmasının
Liderliklerin “emanet” oluşunun, iktidarların “pazarlık”la ayakta kalışının, millet ve vatandan evvel “vesayet”in hükümran oluşunun
örneği bir sefer daha gösterilmiştir.
“İHANET”İN MÜKAFATI O “EMANET TAHT”IN ARTIK GELECEĞİ YOK!
İktidar satın alıp toprak verme, vatanı ve milleti rehin verip statükoyu yürütme
geleneğinin aslında son devrine girdik. Lakin
’daki o görüşme, geriye kalan tahminen de
olarak tarihe geçecektir.
Onlar
Gazze’ye el koyarken, Batı Şeria’ya el koymaya hazırlanırken, Suriye’den, Mısır’dan toprak çalmaya çalışırken, o “emanet” bir tahtı korumak için neleri feda edeceğinin çarpıcı örneği
ni ortaya koydu.
Evet,
güçsüzdü, zayıftı, vesayet altında bir devletti
, tek başına yapabileceği bir şey yoktu. Ancak
o saltanat ona bu kurallar için verilmişti.
Batı’nın bölgesel hegemonyasına,
ABD’nin çıkarlarına ve İsrail’in güvenliğine hizmet
etmek için verilmişti.
Osmanlı imparatorluğuna ihanetin ödülü
olarak o devlet onlara verilmişti.
BU, KAYGI DEĞİLDİ: TESLİMİYETTİ, BAĞLILIKTI, “EFENDİ”YE HİZMETTİ!
Ama dünya değişirken, güç haritaları tekrar çizilirken, yeni üstün güçler ortaya çıkarken,
Batı’nın gücü sınırlanırken, 19. ve 20. yüzyılın gerçekleri tarih olurken
, bölgesel kimlik, idrak güce dönüşmeye başlarken
yüzünü Washington’a değil kendi ülkesine,
coğrafyasına dönme fırsatı vardı.
Alternatifsiz asla değildi. Batı korkusu ile yol almanın artık mümkün olmadığını bilebilecek durumdaydı.
Ama bu, endişe değildi; teslimiyetti, bağlılıktı
.
ABD’ye, İngiltere’ye, İsrail’e yakınlık, ülkesine
, milletine, coğrafyasına uzaklıktı,
.
Direnmek, devalar aramak, ortak bir hal için bölge ülkelerini yoklamak, dayanışma içine girmek,
tarihin yanlışsız tarafında durmaya çalışmak
varken,
o, teslim olmanın da ötesi
ne geçti.
“Efendi”ye yaranmak için Ürdün sokaklarını bile utandıran
bir “göze girme” telaşına düştü.
KRALLIK BİTTİ, “VALİLİK” KALICI.
Kral Abdullah;
“Beni iktidarda tutun, isterseniz Ürdün’ü de alın”
demiştir bu görüşmede. Gazze’yi, Batı Şeria’yı satmakla kalmamış,
Ürdün’ü de satılığa çıkarmıştır
.
“Ben Mahmud Abbas modeline bile razıyım”
demiştir.
“Ürdün Hükümdarı olarak kalayım ancak sizin valiniz olmaya razıyım”
demiştir.
bizim coğrafyada kurulan rejimlerin,
nin ana karakteri işte budur.
Kral olurlar, Buyruk olurlar, Sultan olurlar ancak aslında birer “Vali” olurlar.
SÖMÜRGE OLMAK İŞGALDEN BERBATTIR. ZİHİNSEL SÖMÜRGE İSTEKLİ KÖLELİKTİR.
Sömürge olmak işgal altında olmaktan kötüdür
. İşgalleri tanımlarsınız, berbattır bilirsiniz,
hayal edersiniz, işgalin bir gün sona ermesini beklersiniz.
Baçı milletler bu maksat için yüzlerce yıl beklemiştir.
İmkân bulduğunuzda direnirsiniz, ölürsünüz
. Çaba edersiniz,
bir hal ortaya koyarsınız.
Ama zihinsel sömürge olmak istekli köleliktir
. Esaretin en fecî halidir. Efendisine tapınma halidir. On yıllardır coğrafyamızı mahveden işgaller değildi, işte bu zihinsel kölelikti.
Meselemiz şahıslar, bireyler değil.
, coğrafyanın 20. yüzyılını yok eden, 21. yüzyılını da çalmaya çalışan “
”dir.
GAZZE’DE ASLINDA ÜRDÜN, MISIR, LÜBNAN SAVUNULUYOR, ANLAMIYOR MUSUNUZ?
de bir avuç insan direnirken,
ABD’ye, İsrail’e, İngiltere’ye, Almanya’ya, Fransa’ya, “bölge valileri”ne meydan okurken
, dünyanın bütün ordularına karşı
nu ortaya koyarken, bile bile şehadete yürürken…
Gazze’de küçücük bir halk;
kadınlar, bebekler, çocuklar insan ırkının tahammül edemeyeceği müthiş bir acıya
katlanırken, o
gösterirken…
Aslında
sadece kendileri için gayret etmiyor
. Yalnızca Filistin’in özgürlüğü için çaba etmiyor. Yalnızca Gazze’deki, Batı Şeria’daki işgalin sona ermesi için gayret etmiyor.
Mısır’ın, Ürdün’ün, Lübnan’ın, Suriye’nin hatta Suudi Arabistan’ın toprak bütünlüğü için gayret ediyor.
Bütün coğrafyaya yönelen fırtınaya karşı tek başlarına direnmeye çalışıyor.
Arap milleti, Arap devletleri, gelecekte varoluşlarının bu direnç olacağının idrakine
şu an varamazlarsa bir gelecekleri olamayabilir.
GİTMİŞ GAZZE SATIYOR, ÜRDÜN SATIYOR, COĞRAFYA SATIYOR!
Ama “Kral” gitmiş, Washington’da Gazze satıyor. Filistin satıyor. Ürdün satıyor. Coğrafya satıyor. Soykırım’a, etnik paklığa ortak oluyor. Yüz yıldır devam eden ihanete yeni bir pencere açıyor.
Otuz yıldır Arap toprakları işgal ediliyor. Arap toprakları savaş alanı oluyor. Arap ülkeleri parçalanıyor. Ancak artık bunun sonu gelmeli. Boyun eğerek, teslim olarak, “dost-müttefik” kalarak bu uğursuz rüzgârı bilakis çeviremezsiniz.
Gazze’nin acıları üzerinden saltanat kurulmaz. Gazze’nin yıkımları üzerinden gelecek kurulmaz. Filistin halkını satarak iktidar kalınmaz. Bu, şu ana kadar işe yaradı ancak artık yaramaz.
ÜRDÜN’ÜN İMHASINA GİDEN BÜTÜN KAPILAR AÇILMIŞTIR!
Soykırıma sessiz kalanlar, artık “etnik temizliğe”, tehcire, büyük sürgüne de mi sessiz kalacak? İsrail’le dost, Trump’la dost kalmak için tarihin en büyük insanlık hatasına da mı ortak olacak?
Kral Abdullah işte bunu denedi. Ancak aslında kendi ülkesinin imhasının kapılarını açtı. Ürdün’ün parçalanmasının, Suriye’deki Soğuk Savaş rejiminden sonra Ürdün’deki 20. yüzyıl rejiminin de sonunu getirebilecek atmosferi oluşturdu. ABD ve İsrail’e bu fırsatı verdi.
Bir liderlik, bir direnç ortaya koyamadı. Yükselen dalgayı algılayamadı. Vesayetle yürümeye devam etti. ABD ve İsrail’e yürek verdi azgınlıklarını daha da artırdı. Bu azgınlığın Ürdün’ü de vuracağını algılayamadı.
Bunu çok yakında acı bir formda hissedecek. Gazze ve Batı Şaria’ya el konulmasına, insansızlaştırılmasına “ortak” olmuş olacak ve bunun ürkütücü sonuçlarını kendi ülkesinde de görecek.
LÜBNAN’IN GÜNEYİNİ, ÜRDÜN’Ü, SİNA’YI, SÜVEYŞ’İ, GOLAN’I DA MI SATACAKSINIZ?
Durmayacaklar… Açgözlülükle, çıldırmışçasına bölgedeki ülkelerden daima isteyecekler. Petrol isteyecekler, para isteyecekler, toprak isteyecekler. Vermezlerse tehdit edecekler.
Bir evvelki yazımda Gazze’den sonra diğer nereleri isteyeceklerini yazmıştım. Varsayım değil, başlarında olan bu.
Ne yani, oraları da mı vereceksiniz? Yönettiğiniz millet, kitle, sokaklar size ne der? O vakit ABD-İngiliz vesayeti sizi ayakta tutmaya kâfi mi? Karşı çıkan kendi halklarınızı da mı imha edeceksiniz?
Bir defa daha hatırlatalım:
Lübnan’ın güneyini isteyecekler. Suriye’nin bir kısmını (Golan bölgesini) isteyecekler. Mısır’dan Sina Yarımadası’nı isteyecekler.
Süveyş Kanalı’nı isteyecekler. Kızıldeniz’de, Suudi Arabistan’ın kimi bölgelerini isteyecekler. Ve açık açık Ürdün’ün tamamını isteyecekler.
İstedikleri bu bölgelerin insansızlaştırılması için akla hayale gelmeyecek projeler, çatışma senaryoları, kriz projeleri uygulayacaklar.
LİDERLER BİTER, ÜLKELER PARAMPARÇA OLUR, UYANIN!
Arık para vermeyin. Artık toprak vermeyin. Artık Arap topraklarında savaşlara müsaade vermeyin. Artık coğrafyanın yağmalanmasına kapı açmayın.
Kral Abdullah ve Mahmud Abbas üzere liderlik profillerinin yalnızca Filistin’in yok oluşunu değil, üstte saydığım bütün ülkeleri tehlikeye atacağını hatta yok edeceğini artık anlayın.
Gazze’de etnik paklık konusunda ABD ve İsrail’le paydaşlık yapacak bütün önderler sarfiyat. Hiçbirinin geleceği olmaz. Ve o ülkeler paramparça olabilir. Artık anlayın.
Ülkelerimizi satılığa çıkarmayın. Milletlerimizi vatansızlığa mahkûm etmeyin. Azıcık direnç, azıcık duruş bu rüzgârı bilakis çevirme gücüne sahip. Bunu yapın, yapabilirsiniz.
Gazze’de durdurmazsanız Amman’da durduramazsınız. Beyrut’ta durduramazsınız. Kahire’de durduramazsınız. Hatta Şam’da durduramazsınız.
Coğrafyanın tamamı için yıkıcı bir fırtına inşa ediliyor. Bu yüzden:
1- Türkiye-Mısır-Suudi Arabistan ortasında Ortak Güvenlik Şemsiyesi kurulmalı.
2- Türkiye-Suriye-Lübnan ortasında Ortak Güvenlik Haritası çizilmeli.
3- Suriye ve Lübnan’ın toprak bütünlüğü için Fırat’ın doğusu temizlenmeli. Golan’a ve Güney Lübnan’a acil asker yerleştirilmeli.
