CHP ve bir erken doğum tartışması

Son periyotta CHP içerisinde yaşanan bir öbür tartışma da bu bahiste farklı bir pencere açtı. Parti kimliğini hem ideolojik olarak hem de oy yönelimi prestijiyle aşan ve görece partiden olumlu ayrışan İmamoğlu ve Yavaş’ın adaylık konusundaki örtük çekişmeleri, partinin geleceği açısından değerli bir konu. 2023 seçimleri öncesinde, adayın kim olacağının daha geniş bir mutabakat çerçevesinde ele alındığı altılı masa sürecinde yaşananların CHP açısından öğretici olmadığı açık. Aynı tartışmaları parti içerisinde sürdürme arayışında olan aktörlerin, 2028 öncesinde yaşanması beklenen bir erken doğum talepleri de dikkate alındığında, partinin bir bütün olarak sürece hazırlanma noktasında önemli zorluklar yaşayacağını göstermektedir.
Yavaş üzere milliyetçi bir aktörün CHP’deki eğilim yoklaması ve ön seçimde başarılı olamama durumu, Yavaş üzerinden genişleyen bir itiraz cephesini de ortaya çıkaracaktır. Partiye son devirde katılan vekillerin profilleri ve eski Genel Lider Kılıçdaroğlu’nun itirazları da göz önünde bulundurulduğunda, bir erken doğum ihtimalinin genel bir mutabakata karşılık gelmediği de görülecektir. Kaldı ki CHP’nin bugünden belirleyeceği adayın muhalefet cephesinin bütünü tarafından kuralsız biçimde kabul edilmesi noktasında da önemli tenkitler kelam konusu olacaktır.
Tüm bu tartışmalar, 2022’den bu yana kesintisiz biçimde süren AK Parti iktidarının bir alternatifi var mı sorusunu da dolaylı olarak cevaplandırıyor aslında. Bu yanıtın bir kısmı AK Parti iktidarlarının direkt muvaffakiyetler ile bir kısmı da CHP’nin ve bir bütün olarak muhalefetin başarısızlıkları ile izah edilebilir. Hakikaten belli sorun alanlarına karşın bu sıkıntıları AK Parti’nin çözeceğine dair beklentilerin varlığı, CHP’nin iktidar açısından kuvvetli bir aday olmadığını da göstermektedir.
Son günlerde BETİMAR’ın araştırmalarına da yansıyan bu eğilim, iktisat ve enflasyon üzere değerli tartışma mevzularında AK Parti’nin, bu problemleri çözebilme kapasitesinde olduğuna dair bir inancın olduğunu göstermektedir. İktisat, enflasyon, adalet ve eğitim sistemine dair sorun tespitleri ve bu problemlerin tahlili noktasındaki adresin yine AK Parti olarak gösterilmesi, üzerine düşünülmesi gereken bir bahis. Ancak BETİMAR’ın araştırmasında dikkat çeken bir öteki konu da sıkıntıların çözülemeyeceğine dair algının çok kuvvetli olması. Bu algının varlığı, kronik olarak görülen sorunların hiçbir parti tarafından çözülemeyeceğine dair tasaları artırmakta ve seçmenin siyasete olan itimadını sarsmaktadır.